FSM İlmi Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi

29-61

Authors: Özer Özçelik, Ezgi Babayiğit Sunay

İktisadi krizler tarihi, Sanayi Devrimi ile İngiltere’de başlayarak Avrupa ve Amerika’da hızla yayılan kapitalist sistemle birlikte, yeni bir düzenin ilk adımlarını kaydetmiştir. Serbest piyasa ekonomisinin egemen olduğu, servet birikimi ve rekabete dayalı bir sistem olarak iktisadi hayata geçiş yapan kapitalizm, bir yandan bünyesinde barındırdığı iktisadi bileşenlerin oluşum ve etki alanlarını değiştirirken, diğer yandan yeni kavramları da sistemine dahil etmiştir. Konjonktürel Dalgalanmalar kavramı kapitalizmle birlikte anılmaya başlayan yeni bir alan olarak iktisadi çalışmalara konu olmuştur. Bu dalgalanmaları takiben biçim değiştiren krizler de kapitalizm öncesi döneme göre farklı kaynaklardan beslenmiş ve farklı sonuçlar doğurmuştur. Bu çalışmada Neo Klasik akımın temsilcilerinden biri olan Joseph Schumpeter ve Türk İktisat Tarihi’nin önemli düşünürlerinden Sabri Ülgener’in konjonktürel dalgalanmalar ve krizler üzerindeki çalışmaları karşılaştırmalı olarak analiz edilmiştir. The economic crises history has recorded first steps of a new order with the capitalist system that has spread rapidly in Europe and America, beginnig with the Industrial Revolution in England. Capitalism, which is dominated by free market economy, has transitioned to economic life as a system based on wealth accumulation and competition, has also incorporated new concepts into its system, while changing the formation and the domains of its economic components. The concept of cyclical fluctuations has been the subject of economic studies as a new field that has begun to be associated with capitalism. The crises that followed these fluctuations were fed from different sources according to the pre-capitalist turn and produced different results. In this study, Joseph Schumpeter, a representative of the Neo Classical movement, and Sabri Ülgener’s, one of the important thinkers of Turkish Economic History, studies on cyclical fluctuations and crises has been analyzed comparatively.

75-107

Authors: Veli Sırım

Cumhuriyetin ilan edildiği 1923 yılından sonra takip eden 40 yıl boyunca, Türkiye’nin Ortadoğu ülkeleriyle olan gerek siyasî gerek ekonomik ilişkileri tamamen Batı bloğunda yer alan bir ülke profilinde şekillendi. Zira Türkiye, yükselen Batı eksenine alternatif ya da muhalif değil, bu eksenin bir parçası olma şeklinde özetleyebileceğimiz bir dış politikayı benimsemişti. Bu politika doğrultusunda hareket eden Türkiye ile Batı dünyası arasındaki ilişkiler kuvvetlendikçe Ortadoğu ülkeleriyle arasındaki bağlar giderek zayıfladı. Bölge ülkeleriyle yakınlaşma adına atılan olumlu adımların da yine Batılılaşma amacına yönelik olması, bu ülkeler için var olan tabloyu daha da kötüleştirmişti. II. Dünya Savaşından sonra değişen dünya dengeleri Türkiye ile yakın komşuları olan Arap ülkeleri ve diğer Müslüman toplumların yollarını iyiden iyiye ayırdı. Zira Türkiye 1945 yılından itibaren, bu sefer daha kesin bir şekilde Batıya ve öncelikle de ABD’ye yanaşma çabasını göstermişti. Çünkü bu dönemde Türkiye, Sovyet tehdidiyle karşı karşıya kalmış ve güvenlik endişesiyle Batı’nın desteğine ihtiyaç duymuştu. Buna karşılık Ortadoğu ülkelerinde güçlenen milliyetçilik akımlarıyla birlikte yükselen bir Batı karşıtlığı vardı. Üstelik Sovyetlerden gelecek bir tehdit algıları da yoktu. Türkiye ile Ortadoğu ülkeleri arasındaki uçurum 1960’lı yılların ortalarına kadar giderek derinleşti. 1960 yılından itibaren bu uçurumun kapanmasına, bölge ülkeleriyle önce siyasi, sonra ekonomik ilişkilerin gelişmesine sebep olan gelişmeler peşpeşe yaşandı. 1964’te Kıbrıs’a yapılması planlanan askerî bir müdahaleyi önleyen Johnson Mektubu ve BM’de Kıbrıs konusunda yapılan oylamada olumsuz karar çıkmasıyla Türkiye’nin yaşadığı büyük hayal kırıklığı Batı güdümündeki dış politikanın terk edilerek çok yönlü ve alternatifli bir dış politikanın hayata geçirilmesine imkan sağladı. Bu köklü değişikliğin en önemli uygulama alanı ise, kaçınılmaz olarak Ortadoğu ülkeleri olmuştu. Bu makalede, 1964’te başlayan, 1973 Petrol Krizi ve 1974 Kıbrıs Barış Harekatı ile iyiden iyiye belirginleşen Ortadoğu politikamızdaki değişiklik ele alınacak, bu politika değişikliğinin ekonomik ilişkilerimizdeki yansımaları üzerinde durulacaktır. Throughout the following 40 years after the year 1923 when the republic was proclaimed, Turkey’s political and economic relations with Middle Eastern countries were shaped in the profile of a country that was entirely within the Western bloc. That was because Turkey had adopted a foreign policy that we can summarize as being neither an alternative nor a dissident to the emerging Western axis, but becoming a part of it. As the relations between Turkey acting in accordance with this policy and the Western world grew stronger, the ties between Turkey and the Middle Eastern countries gradually weakened. The fact that the positive steps taken in the name of convergence with the countries in the region were again aimed at the purpose of Westernization had made the existing picture for these countries worse. The changing world dynamics after the World War II completely severed the ties between Turkey and the Arab countries, which are its close neighbors, and other Muslim societies as Turkey had made an effort from 1945 onward, this time more firmly, to converge towards the West and primarily the United States. Because during this period, Turkey had faced the Soviet threat and needed the West’s support with security concerns. On the other hand, there was an emerging Anti-Westernism in the Middle East countries with the strengthening nationalist movements. Moreover, they had no perception of a threat from the Soviets. The gap between Turkey and the Middle Eastern countries deepened gradually until the mid-1960s. From 1960 onwards, consecutive developments resulting in the closing of this gap and advancement in political, then economic relations with the countries in the region emerged. Turkey’s big disappointment resulting from the Johnson letter, which prevented a planned military intervention to Cyprus in 1964 and the negative result from the voting on Cyprus at the UN enabled it to abandon the Western guided foreign policy and implement a versatile foreign policy with alternatives. The most important application area of this fundamental change was inevitably the Middle Eastern countries. In this article, the change in our Middle East policy that started in 1964 and became increasingly evident with the 1973 Oil Crisis and the 1974 Cyprus Peace Operation will be discussed and the reflections of this policy change on our economic relations will be emphasized.

121-140

Authors: Tuba Bakan, Hakan Şahin

Bu çalışma okul öncesi dönem çocuklarına yönelik bir değerler eğitim programı geliştirmek ve geliştirilen Okul Öncesi Değerler Eğitim Programının çocukların saygı, sorumluluk, dürüstlük, iş birliği, paylaşım ve arkadaşlık değerlerine olan etkisinin incelenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın katılımcılarını Bursa ili Yıldırım ilçesinde bulunan devlet okuluna devam eden beş ve altı yaş grubu çocukları oluşturmaktadır. Araştırma; 22 çocuk kontrol, 21 çocuk da deney grubu olmak üzere toplam 43 çocuk ile gerçekleştirilmiştir. Haftada iki gün uygulanan bu program 24 oturumdan oluşmaktadır. Bu araştırma da ön test - son test kontrol gruplu seçkisiz desen uygulanmıştır. Bu çalışmanın sonucunda Okul Öncesi Değerler Eğitim Programı alan deney grubundaki çocukların ön test- son test çocuk formu verilerine göre değer kazanımlarının anlamlı ölçüde (p<.01) arttığı görülmüştür. Bu sonuçlara göre; hazırlanan Okul Öncesi Değerler Eğitim Programının çocukların saygı, iş birliği, arkadaşlık, dürüstlük, paylaşma ve sorumluluk değerlerini desteklemekte olduğu ve çocukların değer kazanımlarını olumlu yönde etkilediği görülmüştür. This study was carried out to examine ‘the effect of the Pre-School Values Education Program for children who are five to six years and are attending to preschool on the value of respect, responsibility, honesty, cooperation, sharing and friendship. Participants of the study consist of children aged five and six who continue to state school located in the district of Yıldırım, Bursa. The research was conducted with a total of 43 children, 22 in the control group and 21 in the experimental group. This program, which is implemented two days a week, consists of 24 sessions. In this study, an unselected pattern with pretest - posttest control group was applied. In order to determine the permanency of the training, the children who were in the experimental group were re-applied the scales four weeks after the training program was completed. As a result of this study, it was found that the children in the experimental group who had received the Pre-School Values Program showed significant increases (p <.01) in value gains compared to pre-test-post-test child form data. According to these results, education programs supporting children’s values of respect, cooperation, friendship, honesty, sharing and responsibility were seen to positively affect children’s value acquisition.

171-222

Authors: Muhammet Ü. Öztabak

Tükenmişlik; bir enerji, idealizm, perspektif ve amaç kaybıdır ve sürekli stres, umutsuzluk ve çaresizlik duygularına neden olan fiziksel, duygusal ve zihinsel bir tükenme durumudur. Tükenmişlik kavramı insanlara yüz yüze hizmet veren ve insan merkezli meslek dallarında daha fazla görülmektedir. Bu mesleklerden birisi de rehber öğretmenlik/psikolojik danışmanlıktır. Rehber öğretmenler eğitim kurumlarında yöneticiler, öğretmenler, öğrenciler ve ailelerle en çok iletişim halinde olan bireylerdir. Yoğun insan ilişkileri içinde olan rehber öğretmenlerin tükenmişlik yaşama ihtimallerin diğer bireylere kıyasla daha fazla olduğu düşüncesine dayandırılan bu çalışmada devlet okullarında görev yapan rehber öğretmenlerin tükenmişlik düzeyleri ve buna etki eden faktörler farklı değişkenlere göre incelenecektir. Araştırmanın örneklemini, İstanbul ili Avrupa yakasında farklı okul kademelerinde çalışan 75 rehber öğretmen oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri Maslach Tükenmişlik Ölçeği’nin uygulanması ile elde edilen sonuçlar ile yöneltilen iki adet açık uçlu soruların yanıtlarından elde edilmiştir. Verilerin nicel analizinde SPSS istatistik paket programı, açık uçlu anket soruları için de içerik analizi tekniği kullanılmıştır. Rehber öğretmenlerin ölçeğin duygusal tükenme ve duyarsızlaşma alt boyutlarında düşük, kişisel başarı alt boyutunda ise yüksek puan aldıkları saptanmıştır. Ayrıca rehber öğretmenlerin tükenmişlik düzeyini okulun fiziki durumu, rehber öğretmenlerin kişisel algısı ve mesleki problemler olmak üzere üç alt boyutun etkilediği görülmektedir. Burnout; a loss of energy, idealism, perspective and purpose, and a state of physical, emotional and mental exhaustion that causes feelings of constant stress, hopelessness, and helplessness. The concept of burnout is more common in people-centred professions that serve people face-to-face. One of these occupations is school counsellor / psychological counselling. School counsellors are the people most in contact with the administrators, teachers, students and families in the educational institutions. In this study, which is based on the assumption that guide teachers in intensive human relationships are more likely to experience burnout than other individuals, burnout levels and affecting factors of school counsellors working in public schools will be examined according to different variables. The sample of the research consists of 75 school counsellors working in different school levels in the province of Istanbul. The data of the study were obtained from the application of the Maslach Burnout Inventory and the responses from two open-ended questions. SPSS statistical package program was used for the quantitative analysis of the data and content analysis technique was used for the open-ended survey questions. It was found that the school counsellors had low scores in the emotional exhaustion and depersonalization subscales and high scores in the personal accomplishment subscale. In addition, it is observed that the burnout level of the school counsellors affected the physical condition of the school, personal perception of the school counsellors and professional problems.

243-274

Authors: Yunus Emre Özsaray

Bu makalede Sezai Karakoç’un “Diriliş” olarak kavramlaştırdığı fikir hareketi bir eğitim metodu olarak değerlendirilmektedir. Hareketin kendisi doğrudan bir eğitim süreci olarak ele alınmakla birlikte, Karakoç’un doğrudan eğitim-öğretimle ilgili görüşleri de makalede yer almaktadır. Eğitim felsefesine kaynak teşkil edebilecek görüşler, ferdin ahlak gelişimi, öğretimde yöntem ve teknikler, başarı gibi kavramlar inceleme konusu haline getirilmiştir. Sezai Karakoç’un eserler toplamına yayılmış olan eğitim ile görüşlerini bir araya getirmeye çalışan bu makalede çoğunlukla tanımlayıcı bir tutum izlenmiş, yer yer konu hakkında değerlendirmeler de yapılmıştır. Bununla birlikte eğitim konusunda Sezai Karakoç’un görüşlerinin hangi zemin üzerine şekillendiğini daha net bir şekilde görebilmek için eğitimin bir kamuoyu oluştu rma aracı olarak ele alınmaya başlandığı Tanzimat’tan sonra ortaya çıkan çeşitli görüşlere de makalenin girişinde değinilmiştir. Sezai Karakoç’un toplumda adaletin temeline sevgi fenomeninin yerleşmesi için öngördüğü ahlaki gelişim, demokrasinin ferdin ahlaki gelişim süreçleriyle ilgisi ve eğitimi kamuoyunu yönlendirme aracı olarak görüp görmediği ortaya çıkarılmıştır. In this article, the idea movement, which Sezai Karakoç conceptualizes as Resurrection, is evaluated as an educational method. Although the movement itself is considered as a direct educational process, Karakoç’s opinions on direct education-schooling are also included in the article. Concepts such as opinions that can be the source of education philosophy, moral development of individuals, methods and techniques in schooling, success are turned into the subject of researches. In this paper, which is tried to bring the opinions of Sezai Karakoç together with the education that spread over his works, a descriptive attitude was mostly observed. In addition, evaluations were made on the subject. On the other hand, various notion that emerged after the Tanzimat, in which education began to be considered as a tool of public opinion in order to be able to see clearly which ground the ideas of Sezai Karakoç were formed on, were also mentioned in the introduction of the article. It was found out whether Sezai Karakoç’s moral development for the placement of the phenomenon of love on the basis of justice in society, its relation to the individual’s moral development process and whether education is seen as a means of directing public opinion.

291-308

Authors: Nihal Uluengin

İstanbul’daki ahşap yapıların kuzeye bakan cepheleri diğer cephelerinden daha çabuk yıpranır, bu nedenle bu cepheler genellikle teneke levhalarla kaplanmıştır. İstanbul’daki eski mahallelerde hala rastlanabilen teneke kaplı ahşap yapıların bazıları, kaplamaya gösterilen özen nedeniyle sanatsal bir görünüm kazanmıştır. Cephe kaplamalarını yapan ustanın ismi ve yapım tarihi, bazı yapılarda cephede teneke üzerine özenle yazılmış ve sanki eski eser bir yapıda bulunan kitabe misali, bu kaplama hakkında bizi aydınlatmakta ve ayrıntılı bilgi vermektedir. Gösterilen bu özen sayesinde kaplamaların İstanbul’da yaklaşık hangi tarihler arasında yapıldığı ve hangi ustaların bu işle uğraştığı hakkında bilgi sahibi olmamızı da sağlamaktadır. In Istanbul, north-facing facades of timber buildings typically weather faster than other facades; hence, these facades are often clad with tin sheets. Such tin-clad houses can still be found in old neighborhoods of Istanbul, and the meticulous way in which the cladding is applied often lends additional artistic qualities to the buildings in question. On many tin-clad houses, the name of the tinsmith is laboriously etched into the sheet metal, and just like an epitahp, additional information about the cladding is provided. Thus, we are able to date many of the tin-clad houses in the city, as well as gleaning information about the tinsmiths who were active in this trade.

349-377

Authors: Selim Demirci

Hadis usûlü kaynaklarında, çocukların hangi yaştan itibaren hadis dinleyebilecekleri ya da alt sınır olarak hangi yaşta dinlemiş olduğu hadisleri nakledilebilecekleri bir mesele olarak ele alınmıştır. Hadis gibi farklı özellikleri bulunan ve zabt merkezli olan bir ilmin, temyiz döneminde de olsa çocuklar tarafından nasıl öğrenileceği dikkat çekici bir mevzudur. Öte yandan Hz. Peygamber dönemine yetişen çocuklar başta olmak üzere çocukların bulûğdan önceki dönemlere dair nakillerine kaynaklarda yer verilmiştir. Bundan dolayı çocukluk döneminin mahzurları ve imkânları dikkate alınarak usûl kaynaklarının bu konuyu nasıl değerlendirdiğinin ele alınması gerekmektedir. Bu çalışmada gerek yoğun katılımların olduğu hadis meclislerinde gerekse muhaddislerin bire bir yakın muhitinde özel ilgilenmesi suretiyle bir şekilde karşımıza çıkan çocukların hadis talebesi olma imkânı üzerinde durularak bunun bir gereklilik hatta zaruret olduğu ortaya konulmaya çalışılacaktır. From what age of children could listen to hadith or at what age they could narrate ahadith that they had heard is an issue in the books of usul al hadith. It is a remarkable matter how the hadith which is dabt/registration based and has different characteristics will be learned by the children just before puberty. Moreover, mainly the children lived in the age of Prophet Mohammed, the narrations by the children before puberty had been included in the sources. Therefore, taking the objections and opportunities of childhood into account, it must be studied how this issue evaluated in the books of methodology. The opportunity of children as narrators will be evaluated in this article, moreover, it will be emphasized as a necessity.

405-477

Authors: Süleyman Gür

Osmanlı döneminde tefsir alanında çok sayıda eser yazılmıştır. Bu eserlerin büyük bir bölümü sûre ve âyet tefsirlerine dairdir. Âyet tefsirleri arasında da besmeleye ayrı bir önem verilmiştir. Şüphesiz bunda besmelenin Kur’an’ın girişi ve özeti kabul edilmesinin ve faziletine dair çok sayıda rivayetin bulunmasının etkisi olmuştur. Bundan dolayı ulema besmeleyi tefsir, kıraat ve fıkıh gibi ilim dallarında yazılan eserlerde ele aldıkları gibi, onu bütün yönleriyle izah etmek üzere müstakil eserler de telif etmişlerdir. Ancak bu eserlerin önemli bir bölümü kütüphanelerde yazmalar halindedir. Bu çalışma ile gerek sözkonusu yazma eserlerin gün yüzüne çıkartılması, gerekse matbu risâlelerin tanıtılması hedeflenmektedir. Many books were written in the field of tafsir in the Ottoman period. Many of these books are related to the commentaries of the surah and the verses. Among the Qur’anic commentaries, bismillah has a special importance because it is regarded not only as the introduction and the summary of the Qur’an but also its virtue is confirmed by so many narrative accounts. For this reason, scholars discuss besmele in the Works written in the field of tafsir, qiraat and fiqh. They also produce specific Works in order to elucidate besmele in all its aspects. However, most of these Works are present as manuscripts in the libraries. With this study, it is aimed both to rediscover these manuscripts and to introduce printed booklets.

495-506

Authors: Muhammed Zâhid el-Kevserî, notlandırarak çeviren Musa Alak

İleri toplumlar, ilim ve sanatta öne çıkmış fertlerini mevcut ve sonraki nesillere tanıtmaya büyük önem atfederler. Böylece yeni yetişmekte olan nesilleri teşvik ederek, o örnek şahsiyetlerin ölümlerinden sonra, onların yerlerini doldurmaya gayret ederler. Bizim Osmanlı’nın son, Cumhuriyet’in ilk dönemlerinde yaşamış olan büyük şahsiyetlerimizden biri, Beyazıt Câmii dersiâmlarından, Dârülfünûn müderrislerinden ve Beyazıt Devlet Kütüphanesi müdürlerinden İsmâil Sâib Sencer’dir. Arap dili ve edebiyâtı, İslâmî ilimler ve özellikle de kitâbiyât alanındaki engin bilgisinden dolayı kendisine “ayaklı kütüphane” denmiştir. İşte Kevserî, bu makalesinde kendisinden altı yaş büyük olan, ama arkadaş çevresinde bulunduğu İsmâil Sâib Sencer’i kısaca tanıttıktan sonra, onunla ilgili iki hâtırasını tarihe not düşüyor. Advanced societies take it seriously to introduce their pioneers of science and art to their current and future generations. By doing that, they try to encourage the future generations and to fill in the places of those pioneers after they pass away. One of the Turkish pioneers of that sort, who lived in the last era of the Ottoman Empire and the first era of the Turkish Republic was İsmâil Sâib Sencer, who was one of the Beyazıt Mosque’s scholars (dersiâmm) and one of the professors at Dârulfunûn (Ottoman University), as well as an administrator of the Beyazıt Public Library. He was called as “a library with two feet” due to his knowledge concerning Arabic language and literature, Islamic sciences and especially because of his knowledge in bibliography. Although Kevserî was six years younger than Sencer, they were close friends. In this article, Kevserî, talks about İsmail Sâib Sencer in a sincere way giving rise to two historical anecdotes that are related to him.

511-516

Authors: Berna Terzi Eskin

Yayın değerlendirme

29-54

Authors: Naim Demirel

Birleşmiş Milletler kuruluşundan bu yana özellikle 90’lı yıllardan sonra aktif olarak uluslararasası barış ve güveniği koruma kapsamında etkin kararlar almaya başladı. Özellikle Yugoslavya kriziyle birlikte uluslararası toplumda uluslararası barış için bir umut doğdu. Artık soğuk savaş sona ermiş her iki bloğa ait devletler bir araya gelerek uluslararası barış için birlikte karar alabilir duruma gelmiştir. Hatta BM Güvenlik Konseyi uygulamalarında uluslararası ilişkilerde esaslı bir kural olan “iç işlerine karışma yasağı” (BM Sözleşmesi’nin 2/7. md) sebebiyle devletler arasında çatışma yokluğuna dayanan barışın “negatif barış” olarak anlaşılmasından yanında, bir devletin içinde de barış içinde birlikte yaşamayı ifade eden “pozitif barış” anlamıyla da uygulanması düşüncesi doğmaya başladı. Fakat bu umut uzun sürmedi. Rusya’nın kısa sürede kendini toparlamasıyla birlikte yine uluslararası toplumda çıkarlara dayalı kararlar alınmaya başlandı. Mali krizi bu alanda alınan son ortak kararlardan birisidir. Bu çalışmada Mali krizi çerçevesinde BM Güvenlik Konseyinin uluslararası barışın negatif anlamının yanında positif anlamı da kararında esas almış mıdır, sorusunun cevabı aranmaktadır. The United Nations (UN) has adopted effective resolutions since its foundation, particularly during 1990’s, for the sake of promotion and protection of global peace and security. Especially following the UN’s firm stance for the Yugoslavia crisis, the hopes for global peace have remarkably raised. The Cold Was had come to the end and the states from the opposite alliance blocks of the Cold War were enabled to make decisions altogether in order to protect global peace. In the UN Security Council’s practice, even the idea that the concept of “positive peace,” which regards the internal peace of states as a matter to be addressed by international community, could substitute the concept of “negative peace,” which implies the peace situation only among states and does not regard internal peace of states because of the main principle of non-intervention enacted in Article 2/7 of the UN Charter. Nevertheless, these hopes could not last long. As Russia could gather its strength after a short while, the decision-making mechanism of the international community became solely interest-based once again. In this article, the author is trying to examine the question whether the UN Security Council has endorsed the concept of “positive peace” or “negative peace” while its approach to Mali case, which is a remarkable international crisis occurred in 2000’s.

77-86

Authors: Talip Mert

XVIII. asır hattatlarındandır. İyi derecede bir hattat olduğu yazılarından anlaşılmaktadır. Afif Damadı Osman Efendi yine VXIII. Asır hattatlarından Afif İbrahim (?-1768) Efendinin kızı Emetullah Hanımla (?-1770) evli olduğundan imzalarında hep kayın pederinin ismini kullanmış, bu sebeple de hat dünyasında o hep “Afif Damadı Osman Efendi veya Afif Damadı Deli Osman” diye meşhur olmuştur. Yayımlanan bu belgeler ile Deli Osman Efendi hakkında yeni bazı bilgiler ortaya çıkmış bulunmaktadır. Emetullah Hanımla ne kadar evli kaldıkları bilinmiyor. Fakat Emetullah Hanım kendisinden 36 sene önce vefat ettiğine göre çok uzun süren bir evlilik hayatları da her halde olmamıştı. Buna rağmen Osman Efendi belki eşinden dolayı, belki de kayın pederine olan aşırı sevgi ve saygısından dolayı Afif İbrahim Efendi’yi imzalarında hep yaşatmıştır. Is an XVIII. century calligraphist. It can be ascertained that he was a good calligrapher from his works. Afif Damadı (son-in-law) Osman Efendi was married to the daughter, Emetullah Hanım (?-1770), of another XVIII. century calligraphist Afif İbrahim Efendi (?-1768) and because of this he used to pen his works in the name of his father-in-law and was subsequently always known in the world of calligraphy as “Afif Damadı Osman Efendi or Afif Damadı Deli Osman.” With the publication of these records new facts have come to light with regard to Deli Osman Efendi. It is not known how long he was married to Emetullah Hanım for. However given that Emetullah Hanımla died 36 years before Deli Osman Efendi, it cannot be supposed that they had a long married life. Despite this, perhaps because of his wife or because of the deep love and respect he felt for his father-in-law, Deli Osman Efendi kept the memory of Afif İbrahim Efendi alive by always penning his works in his name.

121-136

Authors: Melek Astar, Erdi Bahadır, Fatma Umutlu

Örgütsel bağlılık ve örgütsel adalet, çalışma hayatında verimi ve performansı etkileyen önemli unsurlardır. Bu nedenle iş tatmini ile doğrudan ilişkileri bulunmaktadır. Literatürde bu ilişkiler karşılıklı olarak incelenmiş ve ilişki yönleri belirlenmeye çalışılmıştır. Bu çalışmanın amacı ise değişkenler arası ilişkilerin yanı sıra örgütsel adaletin iş tatminini yordamasında, örgütsel bağlılığın aracılık rolünün de incelenmesidir. Çalışmaya, 187’si kadın ve 13’ü erkek olmak üzere toplam 200 hemşire katılmıştır. Veri toplama aracı olarak, kişisel bilgi formu, Örgütsel Adalet Ölçeği, Örgütsel Bağlılık Ölçeği ve Minnesota İş Tatmini Ölçeği’nin bulunduğu anket formu kullanılmıştır. Analizler sonucunda; örgütsel adalet, örgütsel bağlılık ve iş tatmini arasında doğrusal ve anlamlı ilişki olduğu görülmüştür. Ayrıca anlamlı ilişkiler ile birlikte örgütsel bağlılık ve örgütsel adalet düzeylerin e göre iş tatmini puan ortalamaları anlamlı farklılık gözlendiğinden, örgütsel bağlılığın aracılık etkisine sahip olup olmadığının incelenmesi için basit ve çoklu doğrusal regresyon modelleri tahmin edilmiştir. Bu modellerden elde edilen katsayılar ve standart hatalar ile Sobel testi uygulanmış ve iş tatminini yordamasında örgütsel bağlılığın aracılık etkisi olduğu görülmüştür. Organizational commintment and organizational justice are important variables that affect efficiency and performance in working life. Therefore, they have a direct relationship with job satisfaction. In the literature, these relations have been studied mutually and the relation directions have not been determined. The aim of this study is to examine the role of organizational dependence as an mediator role in organizational justice predicting job satisfaction. For this aim, 200 nurses, 187 of them were female and 13 of them were male, participated in the study. As a data collection tool, a questionnaire with personal information form, Organizational Justice Scale, Organizational Commitment Scale, and Minnesota Job Satisfaction scale were used. As a result of analysis, it has been seen that there is significant linear relationship between organizational justice, organizational commitment and job satisfaction. In addition, simple and multiple linear regression models were estimated to determine whether organizational commitment has a mediating effect since the mean scores of job satisfaction scores differ with respect to organizational commitment and organizational justice levels with meaningful relationships. it was observed that organizational commitment was instrumental in assessing the satisfaction of work by sobel test with coefficients and standard errors obtained from these models.

151-164

Authors: İlknur Çevik Tekin, Tahir Akgemci

Bu çalışma, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu, Çağrı Merkezi Hizmetleri Bölümü, örgün ve ikinci öğretimde öğrenim gören öğrencilerin gelecek beklentilerini ölçmeyi amaçlamaktadır. Araştırma kapsamında kullanılan anketin ilk bölümünde demografik özellikleri ölçen sorular yer almaktadır. İkinci bölümde ise Tuncer (2011)’in literatür taraması sonucu oluşturduğu 14 sorudan oluşan, öğrencilerin gelecek beklenti düzeylerini ölçen sorular bulunmaktadır. Araştırma verileri SPSS 24 istatistik programında analiz edilip, belirlenen hipotezler çerçevesinde yorumlanmıştır. Çalışma sonucunda; cinsiyete, sınıfa, öğretim durumuna, mezun olunan liseye göre anlamlı farklılık görülmemiştir. Ayrıca ailesi en az gelire sahip grubun en az beklentiye sahip grup olduğu, küçük yerleşim alanlarında yaşayan öğrencilerin, büyük yerleşim alanlarında yaşayan öğrencilere göre gelecekten beklentilerinin daha yüksek olduğu bulgulanmıştır. Öğrencilerin kardeş sayıları arttıkça genel olarak gelecek beklentilerinin arttığı yine çalışma sonucu elde edilen istatistiki bulgular arasındadır. This study aims to measure the future expectations of the students who are studying in daytime and evening education in Selcuk University Social Sciences Vocational High School, Call Center Services Department. In the first part of the questionnaire used in the survey, questions that measure demographic characteristics are included. In these condpart, Tuncer (2011) has questions that measure the future expectation levels of students, consisting of 14 questions which are the result of the literature search. The data of the research was be analyzed in SPSS 24 statistical program and interpreted within the frame work of determined hypotheses. In the results of working; There were no significant differences in terms of sex, class, teaching status, graduation grade. It was also found that the family with the least family had the least expectant group, the students living in the small residential areas had a higher expectation than the students living in the big residential areas. As the number of siblings of students increases, expectations of future increases in general are again found to be statistically significant findings.

189-213

Authors: Ramazan Enser

Bu çalışmada modern Türk şiirinde metafizik duyuşu önemli ölçüde şiirinde yansıtmaya çalışan Sezai Karakoç’un, Tanrı kavramının algılanma biçimi üzerinde durulmuştur. Modernite sürecinde hayatın kıyısına itilen Tanrı’nın, Karakoç’un şiirinde tekrar merkezi bir konuma yerleştirilmeye çalışıldığı ve insanın, eşyanın, doğanın Tanrı’nın merkezde olduğu geleneksel anlayışa göre yeniden konumlandırıldığı görülmüştür. Şiirlerde Tanrı anlayışının, daha çok tasavvufun varlık tasavvuru doğrultusunda düşünüldüğü tespit edilmiştir. Varlığın, “mutlak varlık” ve “izafi varlık” olarak ikiye ayrıldığı tasavvufun epistemolojisinin Karakoç’un pek çok şiirinde benzer şekilde kabul edildiği görülmüştür. Çalışmada temel kaynak olarak Karakoç’un Gün Doğmadan adlı toplu şiirleri esas alınmış, kısmen de düşünce yazılarından yararlanılmıştır. In this work, the conceptualisation of God in Sezai Karakoç, who, in his poem, tries to reflect the metaphysical feeling significantly in modern Turkish poetry is going to be discussed. It has been seen that God, who was pushed to the shore of life in the modernity process, has been attempted to place in a central position again in Karakoç poetry. It has been seen that human being, matter and nature have been repositioned according to the traditional understanding that God is at the center. In poems, it has been found that the concept of God is considered more like the God in understanding of Being in Tasavvuf. It is seen that the epistemology of Tasavvuf, in which the entity is divided into two as “absolute being” and “relative being”, is accepted in many poems of Karakoç in a similar way. As a basic source in the study, Karakoç’s collective poems called Gün Doğmadan were taken as basis and partly as a result of thought writings.

241-250

Authors: Özlem Fedai

Eğitim, birbiriyle alakalı unsurlardan oluşan bir süreçtir. Bu süreç, bir çocuğun bakımını, ahlaki terbiyesini ve eğitimini kapsar. Türkçenin eğitimi meselesini bu sürecin içinde düşünmek gerekir. Türkçenin temel bilgilerini alarak okuyup yazan kişilerin Türkçenin içinden düşünmeleri, Türkçe eğitiminin önemli bir aşamasıdır. Türkçe eğitiminin aslında kişinin kavrayış gücünün de eğitimi olduğu ve bunun edebî eserler marifetiyle yapılabileceği gerçeği, tarihimizde çok iyi bilinen bir husustur. Maalesef günümüzde Türkçe eğitimi denilince akla ilk gelen şey, Türkçenin temel düzeyden ileri düzeye kadar konuşma ve yazma eğitimi olmaktadır. Oysa bu, sınırlayıcı bir yaklaşımdır. Türkçe eğitimi sürecinin bir merhalesi olan bu merhale, bu eğitimin tümü gibi görülmemelidir. Asıl Türkçe eğitimi kanaatimizce bu merhaleden sonra başlamaktadır. Edebî metinler marifetiyle Türkçe eğitiminin kişide idrak seviyesini geliştireceği aşikârdır. Günümüzde popüler kültürün sıradan kitaplarıyla yüz yüze gelen kişilerin Türkçe eğitiminde gerekli mesafeyi kat etmesi mümkün olamamaktadır. Bunun için Türkçe eğitiminde öğrencilerin kavrayış gücünü geliştirecek edebî nitelikleri olan şiirler, meseller ve mesel nitelikli özlü hikâyeler kullanılmalıdır. Bu çalışmada Türkçe eğitiminde mesel nitelikli edebî eserlerin kullanılmasının işlevi ve önemi, meselenin Grek, Çin kültürlerindeki görünümünden örnekler verilerek ele alınacaktır. Education is a process that is related to each other. This process involves the care of a child, moral decency and education. It is necessary to think about the education of the Turkic in this process. It is an important stage of Turkish education that people who read and write the basic knowledge of Turkic people think from within Turkic. The fact that Turkish education is actually education of one’s power of comprehension and that it can be done by literary works is a well-known fact in our history. Unfortunately, the first thing that comes to mind when it comes to Turkish education today is speaking and writing education from basic to advanced level. However, this is a restrictive approach. This stage, which is a succession of the Turkish education process, should not be seen as the whole of this education. The actual education of Turkish starts with this opinion after our opinion. It is evident that Turkish education through the use of literary texts will improve the level of perception in the person. It is not possible for the people who come face to face with popular books of ordinary culture today to cover the necessary distance in Turkish education. For this reason, poetry, parables, stories and remarks which are the literary qualities of the students who will develop the comprehension power of the students in Turkish education should be used. In this study, the function and importance of using such literary works in Turkish education will be examined by giving examples from the view of Greek and Chinese cultures.

263-291

Authors: Feyza İlter, Nuran Kara Pilehvarian

İstanbul, tarihi Neolitik Çağ’a kadar uzanan ve kuruluşundan günümüze kadar farklı kültürlerin, dinlerin, yöneticilerin etkisi ile şekillenmiş bir kenttir. İstanbul’un günümüze ulaşan tarihi ana arterleri Bizans İmparatoru I. Constantinus döneminde kurgulanmıştır. Bu arterlerden biri Mese’nin Haliç’e bakan yerleşim alanına bağlantısı olan Fevzipaşa Caddesi’dir. Tarihi süreçte kuzeybatı Mese / Divanyolu’nun Fatih – Edirnekapı aksında bulunan Fatih Fevzipaşa Caddesi, Cumhuriyet döneminde İstanbul’da açılan ilk caddelerden biridir. Cadde, Menderes Dönemi imar hareketleri sırasında genişletilmiş ve diğer caddelerle birlikte önemli arterlerden biri olarak kentteki yerini almıştır. İstanbul is a city dating from the Neolithic Era and has been shaped by the influence of different cultures, religions and administrators from its foundation. The historic main arteries of Istanbul that reached today, were constructed during the region of the Byzantine Emperor Constantinus I. One of these arteries is Fevzipaşa Street which is connected to the residential area of the Mese facing the Golden Horn. Fatih Fevzipaşa Street is one of the first streets of Istanbul in the republication period which is located on northwest Mese / Fatih – Edirnekapı axis of Divanyolu in the historical process. The street was enlarged during the Menderes’ constructional practices and has taken its place in the city as one of the major arteries.

315-356

Authors: Murat Dinler

Bu makalede Müşkilü’l-Kur’ân’ın bir kavram olarak ortaya çıkması ve hicrî III. yüzyıldan X. yüzyıla kadar nasıl bir anlam daralması geçirdiği üzerinde durulmuştur. İlk dönemlerde ayetler arasındaki zâhiri tenâkuz, anlam muğlaklığı, âyetlerdeki mecaz, teşbih, i‘râb ve kıraatle alakalı müşkilleri konu alan kavram daha sonraları sadece aralarında çelişki olduğu zannedilen ayetleri konu edinmiştir. Bu kavram daralması birçok tartışmayı da beraberinde getirmiştir. Makalemizde bu tartışmalar analiz edilmiş, bu ilmin doğuşunu hazırlayan başlıca faktörler ve âyetler arasındaki müşkili giderme yolları işlenmiştir. Ayetler arasında var olduğu sanılan ihtilafın sebepleri, hikmetleri ve bu işkâli gidermenin hükmü üzerinde durularak; bu konuda günümüze kadar yapılan çalışmaların kronolojik olarak bibliyografyası verilmiştir. In this article, the emergence of Mushkil al-Qur’an as a concept and the process of narrowing in its meaning from the third century to the tenth century of hijra have been elaborated. In the early periods, this concept was associated with the apparent discrepancies between the verses, the ambiguity of meaning, the difficulties in the verses concerning the metaphors, the similitude, the grammer and the reading. But, then, only the verses that seemed to be contradictions between them became the subject of this concept. This narrowing of the concept brought with it many debates. These discussions have been analyzed in our article, and the main factors that have prepared the beginning of this discipline and the ways of eliminating the conflict between the verses have been studied. By focusing on the supposed reasons of the conflict between the verses, the wisdom and the provision of eliminating this conflict, a chronological bibliography of the works done up to this day is given.

387-398

Authors: Ali Mahmoud Al Omari

كيف يقبل الإله الرحيم بوجود الشر في العالم الذي خلقه؟ ظهر هذا السؤال مبكراً جداً في مسيرة البشرية، واعتبر كثير أنه يمثل معضلة كبرى يصعب على جميع الأديان حلها. في حين أن الأديان اختلفت في تصورها للشر ولأسبابه اختلافات تصل حد التناقض، إلا أنها اتفقت جميعاً على أنه لا تعارض بين وجود الشر ووجود الإله. وفي الفكر الكلامي الإسلامي نجد تحاول جميعها رد المسألة إلى إرادة الله، وإلى نسبية ،» مشكلة الشر « إجابات واضحة ومحددة لهذه المشكلة الشر. إلا أن الإمام الماتريدي كان له طريقة مختلفة تفرد بها عن غيره من المتكلمين؛ بحيث جعل وجود الشر دليلاً في نفسه على وجود الله. وقد تأثر عدد من المتكلمين والفلاسفة من بعده بتقريره لهذه المسألة. وفي هذا البحث سيحاول الباحث بيان جواب المتكلمين على سؤال الشر، ثم تخصيص البحث في جواب الإمام الماتريدي. Merhametli bir ilah var ettiği alemde kötülüğün de varlığına nasıl razı gelebiliyor? Bu soru insanlığın varlık serüveni ile birlikte çok erken dönemlerde ortaya çıkmıştır. Birçoklarınca bütün dinler, bu soruya bir cevap bulmakta aciz kalacaktı. Çünkü dinler, teodise kavramına birbirileri ile çelişkiye düşecekleri düzeyde farklı anlamlar yüklemişlerdir. Ne var ki hepsinin ortak düşüncesi, teodisenin varlığı ile yaratıcının varlığı arasında bir tearuzun bulunmadığı yönünde kesişmektedir. İslam Kelam düşüncesinde teodise problemini “ilahi irade” ve “kötülük kavramının göreceliliği” perspektiflerinde izaha çalışan mütekellimler, net ve belirleyici cevaplar üretmişlerdir. Bu düşüncenin temsilcilerinden İmam Matürîdî ise teodise problemine alışılagelmişin dışında bir yöntem ile yaklaşarak kötülüğün varlığının bizatihi Allah’ın varlığının delili olduğunu ortaya koymuştur. Kendisinden sonra birçok mütekellim ve filozof da İmam Matürîdî’nin bu bakış açısından etkilenmiştir. Bu çalışmada araştırmacı, Mütekellimlerin teodise problemine verdikleri cevapların izini sürerken özellikle İmam Matürîdî’nin yaklaşımını belirlemeye çalışacaktır. How can a Merciful God accept the existence of evil in the cosmos that He created? This question emerged early in the history of mankind leaving many to believe that it presented a great dilemma difficult for all religions to solve. At the same time religions differed in their conceptualizations of evil and its causes to the extent that their differences reach the point of contradiction. However, they all agree that there is no contradiction between the existence of evil and the existence of God. In Islamic Theological thought, we find clear and precise answers to, “the problem of evil.” All of the answers attempt to link the question back to either God’s Will or to the concept of evil being relative. Except for Imam Maturidi, who had his own unique method that differed from other theologians, such that he used the existence of evil as a proof in and of itself for the existence of God. Many theologians and philosophers were later impacted by the answer he formulated to this question. In this paper, the researcher will attempt to clarify the answers provided by the theologians to the problem of evil and then specifically focus on and clarify the answer provided by Imam Maturidi.

403-405

Authors: Mehmet Çağlar Öztürk

Haberler

29-61

Authors: Mehmet Nafi Arslan

el-Halebî, Halep’te doğmuş ve Mısır’a yerleşip oradaki meşhur âlimlerden ders alarak yetişmiş bir âlimdir. Mısır’da İbn Tolun ve İmam Şâfi‘î camilerinde kıraat ve nahiv dersleri okutmuş, kadılığa niyâbet etmiş, nahiv, sarf, belağât, tefsir ve kıraat ilimlerinde döneminin meşhur âlimleri arasına girmiştir. Bu çalışma onun hayatını ve ilmî yönünü ayrıntılı olarak ortaya koymayı ve böylece onu ilim dünyasına daha iyi tanıtmayı hedeflemektedir. Al-Halebi was born in Aleppo and settled in Egypt. He took lessons from famous scholars there. He taught qiraah and nahiv lessons In mosques Ibn Tolun and Imam Shafi’i in Egypt. He worked as vice-judge. Became famous scholar in Arabic syntax, morphology, commentary of Quran and qiraah. This study aims to elaborate his life and his scientific direction and thus to better introduce him to the world of science.

73-95

Authors: Tuğba Yılmaz Bingöl

İnsanın en önemli özelliklerinden biri toplumsal bir varlık olmasıdır. İnsanoğlu yaşamını büyük ya da küçük birçok grubun üyesi olarak birtakım kurallar dahilinde sürdürür. Adler yaklaşımının temel kavramlarından olan aidiyet ve bağlılık duygularının güçlü olduğu toplumlardan biri olan Çerkezler de tüm diğer kültürler gibi, tarihsel süreç içerisinde kendi kendini yönetmek için birtakım kurallar üretmiş ve bu norm sistemine ‘xabze’ adını vermişlerdir. Bu araştırmada Çerkez toplumuna ait kuralları ifade eden xabze sistemi, Adler’in kişilik kuramı ve bireysel terapi yaklaşımının temel kavramları açısından incelenecektir. Çalışmada öncelikle Adler’in kişilik kuramı ve bireysel terapi yaklaşımı’na değinilmiş, ardından yaklaşımın temel kavramlarına yer verilmiş ve Çerkez toplumlarının etiği Adler yaklaşımının temel kavramları ile incelenmiştir. Sonuç olarak Çerkez toplumlarının etiği ve Adler yaklaşımının temel kavramları arasında paralellik kurulabileceği görülmüştür. Adler yaklaşımının kavramları Çerkez toplumunun oluşturduğu kuralları açıklamakta etkili olmuştur. One of the most important characteristics of humans is that they are social beings. Human beings pursue their lives as a member of small or large communities, with respect of some rules. As a society which has a strong sense of belonging and commitment that Adler’s approach’s basic concepts, Circassians community produced applied and passed down through generations some sort of rules and norms in order to administer itself in the historical process. This rules and systems of norms in a whole is called as “Xabze”. In this resarch, the social rules of Circassian community that is one of the ethnical groups in Turkey, will be analysed using the basic principles of Adler’s Individual Therapy Approach. In this study, firstly Adler’s Individual Therapy Approach is presented and then the ethics of the Circassian communities is investigated using this approach. As a result it is concluded that there is a connection between ethics of Circassian communities and Adler’s approach’s basic concepts.

117-143

Authors: İlhami Danış

XVI. yüzyıl Osmanlı coğrafyacıları için tercüme eserlerin yanında denizcilik alanında, seyahatname türünde ve şehirlere dair eserler te’lif etmişlerdir. Bu yüzyıl Osmanlı coğrafyacılığının gelişimi noktasında ilk basamak olarak da değerlendirilebilir. Yüzyılın sonunda Evzahu’l-mesâlik ilâ ma’rifeti’l-büldân ve’l-memâlik adlı eseri ile şehirler hakkında birçok eserden istifade eden Sipâhizâde Mehmed hakkında bugüne kadar detaylı bir inceleme yapılmamıştır. Bu çalışmada XVI. yüzyıl Osmanlı coğrafyacılığının gelişimi içerisinde Sipâhizâde Mehmed’in yeri incelenmiştir. İncelemede Sipâhizâde Mehmed’in eseri ve eserinde kullandığı kaynaklar üzerinde durulmuş olup, eserin te’lif edilme süreci, eserin önemi ve Osmanlı coğrafyacılığına katkıları üzerinde durulmuştur. In addition to the translations for the Ottoman geography of the 16th century, works on the maritime, travel book and cities have been compiled. This century can be considered as the first step in the development of Ottoman geography. There has been no detailed examination of Sipahizâde Mehmed, who has benefited from many works about the cities with his work entitled “Evzahu’l-mesâlik ilâ mârifeti’l-büldân ve’l-memâlik” at the end of this century. In this study, Sipahizade Mehmed’s place in the development of the Ottoman geography of the 16th century was examined. The sources used by Sipahizâde Mehmed in his work and his work have been emphasized, and the process of compiling the work, the importance of the work and contributions to Ottoman geography have been dwelt upon.

195-217

Authors: Abdulsattar Elhajhamed = عبد الستار الحاج حامد

تتناول ھذه المقالة صورة الأَندَلُس في الأدب التركي الحدیث المكتوب بالحروف العربیة 1928 م) إذ تقدم لمحة عن علاقة الترك بالأَندَلُس التي تمتد إلى زمن الشیخ - "اللغة العثمانیة" ( 1839 الصوفي ابن عربي، وتؤرِّخ لموضوع الأَندَلُس في الأدب العثماني في الحقبة المذكورة بذكر أھم الأدباء الذین تناولوا الأَندَلُس في مؤلفاتھم الأدبیة. وتبحث ھذه المقالة في أسباب استلھام الأَندَلُس وتجلیاتھا في أعمالھم الأدبیة، مُفسِّرة ذلك في ضوء الظروف التاریخیة التي كانت تمر بھا الدولة العثمانیة، فقد وجد الكتّاب العثمانیون في الأَندَلُس ما یلزمھم للدفاع عن الحضارة الإسلامیة في وجھ ھجمات الغرب، فكانت الأَندَلُس وسیلة لرفع معنویات العثمانیین الذین كانوا یعیشون حالة انكسار، وكان مصیر الأَندَلُس درسا لأخذ العبرة. والمقالة تبین صورة المسلمین والإسبان في الأعمال الأدبیة المدروسة، وبشكل عام بدت صورة الأَندَلُسیین مُشرقة أما صورة الإسبان فقد كانت سلبیة. Bu makalede Arap harfleriyle yazılmış olan (1839-1928) yeni Türk edebiyatındaki Endülüs imajı ele alınmıştır. İbnü’l-Arabî’nin yaşadığı döneme dayanan Endülüs-Türk ilişkileri özet bir şekilde verilmiştir. Söz konusu dönemdeki Türk edebiyatçılarının Endülüs’le ilgili vermiş olduğu eserler tanıtılarak Türk edebiyatında Endülüs konusu kronolojik bir şekilde ele alınmıştır. Makalede Osmanlı Devleti’nin içinde bulunduğu şartlar göz önünde bulundurularak edebiyatçıların edebî eserlerde Endülüs’ü neden ve nasıl ele aldıkları incelenmiştir. Türk edebiyatçıları, Batı saldırılarına karşı İslâm medeniyetini savunmak için gereken malzemeyi Endülüs’te bulmuşlardır. Endülüs, çöküş dönemini yaşayan Osmanlıların moralini yükseltmek için bir araç olarak kullanılmıştır. Endülüs’ün akıbeti de Osmanlı için bir ders olarak sunulmuştur. Ele alınmış olan eserlerde Endülüslülerin ve İspanyolların imajları incelenmiştir. Genellikle Endülüslülerin imajı olumluyken İspanyolların imajı olumsuz olmuştur. Andalusia in modern Turkish literature Abstract This article discusses the image of Andalusia in modern Turkish literature written in Arabic script (1839-1928).It provides an overview of the relationship between Ottomans and Andalusia that goes back to the time of mystic sheikh Ibn Arabi. And it chronicles the subject of Andalusia in the Turkish literature in the so-called period by mentioning the most important writers who talked about Andalusia in their literature writings. This article examines the causes of the of authoring on Andalusia and its manifestations in their literary works interpreted in the light of historical circumstances that were experienced by the Ottoman Empire. Turkish writers found in Andalusia what enforces them to defend Islamic sevilaisation against western attacks. Andalusia was a way to inspire Ottomans who were in deteriorated situation. Andalusia end was lesson because of the similar elements between Andalusia and the Ottoman Empire. It also presents an image of Andalusians and the Spanish people in the given literary works. Generally the image of Andalusians seemed bright but the image of Spanish people was negative.

241-266

Authors: Etem Kara

Şirketlerin Yerleşme özgürlüğü, Kurucu Anlaşmanın 49 (Eski 43) ve 54’üncü (Eski 48) maddelerinde ifadesini bulan yerleşme özgürlüğü ilkesi ile de güvence altına alınmıştır. Söz konusu maddeler gerçek ve tüzel kişilere yerleşme özgürlüğünü bahşetmekte, ABAD kararlarıyla da bu haklara açıklık getirerek Birlik şirketleri tanımlamaktadır. Daily Mail, Centros, Überseering, İnspire Art, Sevic ve Cartesio kararlarıyla ABAD; içe göçler ile dışa göçleri ayırmış, üye ülkelerin yerleşme özgürlüğünü sınırlama yetkisi, daha çok dışa göçler açısından kabul etmiştir. İçe göçler açısından ise üye ülkelerin müdahale yetkisi, kamu yararı temelinde sınırlı olarak kabul etmiş ve bu temelde yapılacak düzenlemelerin de Gebhart testi ölçülerini karşılaması gerektiğini ortaya koymuştur. Aday bir ülke olarak Türkiye, şirketler hukukunu Birlik hukukuyla uyumlaştırmıştır. Ayrıca Überseering kararıyla ATAD, “yerleşme özgürlüğünün geçiş döneminden itibaren doğrudan uygulanacağını, bu özgürlüğünün kullanılmasının bir anlaşmaya veya ikincil bir düzenlemeye bağlı olmadığını” açıkça ortaya koymuştur. Türkiye ise geçiş dönemini tamamlamıştır. The principle of freedom of establishment, as a part of the EC Treaty is s laid down in Article 49 (ex 43) and 54 (ex 48). Those articles grant free movement of establishment to natural and legal persons, and state how “a company” or “a firm” is to be defined under Community law. In Cases of The European Court of Justice’s rulings on the Daily Mail, Centros, Überseering, İnspire Art, Sevic and Cartesio, distinction between the “emigration” and “immigration” of the companies were empahsized and restriction by national measures on emigration was mainly accepted. However, restrictions on immigrations by national law is subject to more scrutiny, and depends on meeting the Gebhard test. Turkey, as a candidate country, harmonised its own company law with the Community Law. ECJ, with its Überseering ruling, had clearly expressed that freedom of establishment have been directly applicable as the transitional period had come to an end. It is no longer necessary for Member States to adopt a convention or secondary regulation in order to exercise the right of establistment. Turkey also completed transitional period.

281-311

Authors: Zekeriya Kurşun

Müslümanların iki kutsal kentini (Haremeyn) içine alan Hicaz bölgesi 1517 yılında Osmanlı topraklarına katılmıştır. Ancak Osmanlı sultanları bu tarihten önce de Haremeyn’e yakın ilgi göstermişlerdir. Erken dönemde başlayan bu ilgileri, her yıl Haremeyn ahalisine yardımlar göndermek tarzında gelişmiştir. Sultan I. Selim’den sonra ise durum değişecek ve Osmanlı Sultanları Hicaz bölgesinin bütün sorumluluğunu üstleneceklerdir. Hac ibadetinin sağlıklı yerine getirilmesi için, yol güzergâhlarının bakım ve onarımı, güvenliğin sağlanması Sultanların temel vazifeleri arasına girecektir. Ancak Osmanlı Sultanları bölgenin imar ve gelişmesi için de özel olarak ilgilenmişlerdir. Başka bir ifade ile bölgeyi imar ederek, yatırım yaparak kendi güç ve iktidarları ile hilafet prestijlerini sürekli kılmışlardır. Bu makalede Osmanlı Devleti’nin erken dönemde (16. yüzyıl) Haremeyn’de hayata geçirdiği imar faaliyetleri ve bu konuda Sultanların gösterdikleri hassasiyetler ele alınmaktadır. The Hedjaz region comprising the two sacred cities for the Muslims was annexed to the Ottoman territories in 1517. However, even before that date, the Ottomans paid attention to Hedjaz region. With such interest emerged in an early period, the Ottomans sent aid and presents to the people of Hedjaz in many occassions. After Sultan Selim I, this interest changed its scope and the Ottoman sultans took the responsibility of the whole Hedjaz region. In order to provide good conditions to the pilgrims to Mecca, the Sultans repaired and maintained the roads, ensured security as their primary responsibilities. The Sultans also personally interested in these processes and they invested in these regions with an attemp to perpetuate their power and prestige. This study attempts to examine the reconstruction works accomplished by the Ottomans in Hejaz in the early period (16th century) and analyze the sensibility of the Ottoman sultans shown towards the region.

333-353

Authors: Yunus Emre Özsaray

Edebi eserlerin, edebiyat sosyolojisinin yöntemleriyle incelenmesi, edebi-estetik değerin göz ardı edilmesine sebep olacağı yönünde tartışmaları ortaya çıkarmıştır. Toplumsal bağlama uyumlu olmanın edebi değerle ilişkisi elbette ayrı bir tartışma konusudur. Bu tartışmalar bir kenara bırakılıp edebiyat sosyolojisine odaklanıldığında da bu defa yöntem sorunuyla karşılaşılır. Yöntem için Robert Escarpit, eseri basımından okura ulaşana kadarki tüm yönleriyle incelemeyi teklif eder. Goldmann ise toplumsal bağlam ve eser arasında bir ilişki kurmuştur. Goldmann’ın yönteminin toplumsal değişimle ilgili birden çok eser ve dönem incelemesi için daha elverişli olduğunu düşünülmektedir. Eserlerin incelemesine geçmeden önce Goldmann’ın asıl önemi atfettiği dünya görüşünün bağlamını belirginleştirmek maksadıyla, Türkiye’deki modernleşme döneminden 1980’lere kadar olan toplumsal değişim ele alınacaktır. Çalışmada Goldmann’ın oluşumsal yapısalcılık( genetic structralism) yöntemi çerçevesinde Selim İleri’nin “Pastırma Yazı”, Mustafa Kutlu’nun “Sır” ve Rasim Özdenören’in “Kuyu” hikâyeleri toplumsal değişim bağlamında incelenecektir. Examining the literary works by means of the technics of the literary-sociology has caused the arguments on ignoring the value of its literary esthetic. When we failed to notice these arguments and focused on the literary sociology, we faced to the problem of technic. Robert Escarpit offers to examine the whole aspects of a work until it reaches to the readers. And Goldmann established a relation between the social consistence and the work. We think that Goldmann’s technic is more suitable to examine multi works and ages about social changing. We’re going to study the social changing from the age of the modernization in Turkey to 1980s. In our work, we are going to study Selim İleri, Mustafa Kutlu and Rasim Özdenören’s stories in the technics of Goldmann’s genetic structuralism.

377-394

Authors: Ömer Say

Deleuze ve Guattari toplumsal yapıyı socius olarak adlandırmaktadır. Onlar, ilkel, despotik ve kapitalist olmak üzere üç tip toplumsal biçimlenmenin olduğunu öne sürmektedirler. Tüm toplumsallık tipleri birer kodlama rejimidirler ve dahası hepsi de Saussure’ün göstergebilimiyle aynı bakış açısını yansıtmaktadırlar. Zira Deleuze ve Guattari için gösterge sistemi içinde gösteren ve gösterilen ilişkisi aynı zamanda bir kodlama biçimidir. Tüm kodlama rejimlerinde kişinin özgürlüğü kısıtlanmakta ve insanlar pasif bireylere dönüştürülmektedirler. Bu yüzden de onlara göre sabit bir yapı çerçevesinde açılan bir dil yerine sürekli değişim gösteren dil ilişkileri insan doğasına daha uygundur. Bu, sürekli değişim gösteren dil, minör dil olarak adlandırılmaktadır. Bununla birlikte Deleuze ve Guattari’nin minör dil önerileri de kendi açılarından bakıldığında sabit dil ilişkileri anlamına gelmektedir. Deleuze and Guattari entitles society as socius. They seperate societies into three types as primitive, despotic and capitalist sociuses. They suggest that all types of sociuses are coding regimes These coding regimes have also same views with Saussure’s approach called semiology. According to Saussure language is a system of sign composed from two terms as signifier and signified. In this system relationship between signifier and signified are also a kind of coding in Deleuze and Guattari’s view. Furthermore individuals are converted to passive beings by restricting their independences in all coding regimes. This is the reason that ongoing changes in languages are more convinient to human relations since human nature based on change. According to Deleuze and Guattari this kind of continuously changing languages are called as minor languages. However their proposals are also stable at least in the meaning of language relations.

413-420

Authors: Mehmet Aydın

"Sadettin Özçelik, Dede Korkut: Dresden Nüshası, Giriş-Notlar (c.1); Dede Korkut: Dresden Nüshası, Metin-Dizin (c.2)" bu yayının özetidir.

425-427

Authors: Hasip Saygılı, çeviren Betül Kahriman

"Vasilios Nikoltsios and Yannis Mylonas, Memorabilia of the Balkan Wars, Uniforms, Medals and Heirlooms from the Belligerent Armies of 1912-1913" bu yayının özetidir.

25-47

Authors: Yunus Akyürek

Emeviler döneminden itibaren çeşitli devlet kademelerinde görev alan Türkler, Abbasiler döneminde askerî, idarî ve siyasî nüfuzlarını arttırarak Asya ve Mısır topraklarında konjonktür gereği merkeze bağlı, fakat çoğu noktada bağımsız hareket edebilen siyasi teşekküller oluşturmuşlardır. Nil Nehri ve mümbit deltası ile Baharat Ticaret Yolu’nun stratejik değerini bir kat daha arttırdığı Mısır topraklarında Ahmed b. Tûlûn tarafından kurulan Tûlûnoğulları Devleti bunlar arasında ilk olma özelliğini taşır. Ahmed aslında Mısır’a atanan ilk Türk valisi değildir. Halife Vâsık döneminde Eşnas et-Türkî ve ardından İnâk et-Türkî isimli Türk komutanlar aynı zamanda Mısır valiliği görevini de yürütmüşlerdir. Araştırmada Ahmed idaresindeki Türk unsurun, kadim bir medeniyete ve zengin bir demografik yapıya sahip olan bu coğrafyadaki dikkat çeken uygulamalarına değinilecektir. Ahmed’in sergilediği idarî, askerî, ilmî, kültürel, sosyal ve iktisadî politikalar halkı, bürokrasisi ve ordusu itibarıyla Türklerin azınlıkta olduğu büyük bir ülkeyi nasıl yönetebildiklerinin ipuçlarını verecek mahiyettedir. Turks who appointed in different state levels since the Umayyads Era, improving their military, administrative and political influence in the Abbasid Era, have formed political entities in Asian and Egyptian territories, which depend on the center for conjecture but can act independently in most places. The State of Tulluns, founded by Tullun b. Ahmed in is the first among them which The River of Nile and fertile delta and The Spice Trade Road with its strategic value has been doubled in Egyptian lands. Actually Ahmed was not the first Turkish governor appointed to Egypt. During Vasık’s periods Turkish commanders Eşnas and later Inak et-Turki served as the governor of Egypt at the same time. The study will refer to the remarkable applications of this element in the geography of Ahmed which has a Turkish element, an old civilization and a rich demographic structure. The administrative, military, scientific, cultural, social and economic policies that Ahmed exhibits are the essence of how the people, bureaucracy and the army as a whole, can manage a large country in which the Turks are minority.

61-80

Authors: Yusuf Civelek

Son zamanlarda “geleneksel sanatlar”ın canlandırılması Türkiye’de önem kazanmış olan bir konudur. Kadim zanaatların üretim yöntemlerine yönelik bu ilgi, genellikle millî kimlik yaratma idealinin bir parçası olan ve geçmişin şekillerine dayanan bir karşı-estetik meydana getirmek amacını taşır. Bu makalenin amacı, Britanya’da artizanal sanatların canlandırılmaya başlamasından, Almanya’da modern endüstriyel tasarımın doğuşuna kadar geçen sürede, “geleneksel sanatlar” meselesinin kısa tarihinin geçmişin estetiğini canlandırma arayışlarında dikkate alınmasını önermektir. 19. Yüzyılın ortasında Britanya’da ortaya çıkan Arts and Crafts hareketi, sanatçı ve zanaatçıların endüstriyelleşmiş kapitalizm karşısında güçlerinin eriyip gitmesine duyulan tepkinin sonucunda, Ortaçağ loncalarının kolektif el üretimini canlandırmayı denemişti. Arts and Crafts’ın siyasî-ideolojik eğilimine karşılık, yüzyıl dönümünde kıta Avrupa’sında saf estetik bir hareket olarak ortaya çıkan Art Nouveau, bu tür bir içerikten büyük ölçüde yoksundu. Sonuçta, sanatın tasarım estetiği olarak kapitalist sanayi üretimiyle uzlaşmasıyla Avrupa’da el sanatları hareketi sona ermiş oldu. Nowadays, revitalization of the so-called “traditional arts” is in vogue in Turkey. The penchant for the artistic crafts of the past aims to generate a counter-aesthetics as part of the ideal of creating national identity, depending on the shapes of the past. This paper suggests that from the beginning of the revitalization of artistic crafts in Britain to the birth of modern industrial design in Germany, the short history of the “traditional arts” must be taken into account in considerations of reviving the aesthetics of the past. In the mid-Nineteenth Century, in Britain, the Arts and Crafts movement tried to revive the collective hand production of the Medieval guilds. Despite the political-ideological orientation of the Arts and Crafts movement, the continental Art Nouveau that emerged as pure aesthetics around the turn of the century was usually devoid of such content. As a consequence of the reconciliation of art as design aesthetics with the capitalist industrial production, the history of handicrafts came to a halt in Europe.

115-133

Authors: Hale Eren (Estekanchi)

Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatının en önemli isimlerinden biri olan Necip Fazıl, genç yaşta şöhrete ulaşmış ve ölünceye kadar farklı çevrelerden ilgi görmüş bir şairdir. Fakat bununla birlikte hayatı boyunca duyduğu varoluşsal kaygılar ve dönem dönem yaşadığı bunalımlar onun kendini yalnız hissetmesine ve bu yalnızlığın çilesini çekmesine yol açmıştır. Bu makalede Necip Fazıl’ın söz konusu yalnızlığından yola çıkarak hayatı üç ayrı evrede ele alınmış ve şiirlerindeki yalnızlığının izleri incelenmiştir. Necip Fazıl, one of the most important figures of Turkish literature, is a poet who has reached fame at a young age and has attracted attention from different circles until his death. But with this, existential concerns and perpetual crises that he has experienced throughout his life have led him to feel lonely and to suffer this loneliness. In this article, Necip Fazil’s approach to loneliness was taken up in three different phases and the traces of his loneliness in his poems were examined.

171-204

Authors: Taner Gök

569/1173 yılında Ûşî tarafından yazılan Kasîde-i Emâlî, yazıldığı dönemden günümüze kadar büyük bir ilgi görerek Arapça, Farsça ve Türkçe olmak üzere birçok tercüme ve şerhe konu olmuştur. İslâm akaidinin temel konularını işleyen bu kasidenin mütercimlerinden biri 16. asrın tanınmış şârihlerinden Şem‘î Şem‘ullâh’tır. Çalışmamızda 72 bentten oluşan ve müzdevic murabba nazım şekliyle yazılan bu tercümenin öncelikle tenkitli metni oluşturulmuş sonrasında ise biçim ve içeriğine dair bilgiler verilmiştir. Eserin öne çıkan özelliklerinden biri vezin ve kafiye konusunda ana metne sadık kalınmasıdır. Çünkü kasidenin Türkçe tercümelerinde bu iki unsurun muhafaza edildiği örnek sayısı çok azdır. Tercüme usulü açısından Şem‘î (ö. 1602’den sonra), her bir beytin tercümesi için dört mısralık bir bend kullanmıştır. Yani tercümesini eserin aslına göre genişletmiştir. Eserde ilgi uyandıran durumlardan biri de tercümenin hatimesinde mütercimin, yaptığı işi hem “tercüme” hem de “şerh” olarak niteleyerek bu iki kavramı aynı anlama gelecek şekilde kullanmasıdır. Çalışmamızda bu nitelemenin temelinde yatan sebeplere değinilerek gerekçeleri ortaya konmuştur. Kasîde-i Emâlî, written by Ûşî in 569/1173, have attracted notable interest to the present day and been translated into and annotated in many languages including Arabic, Persian and Turkish. Şem‘î Şem‘ullâh, an acclaimed annotator of the 16th century, is among the translators of this eulogy, dealing with basic considerations of the Islamic catechism. The present study firstly provides a critical evaluation of this translation, which consists Kasîde-i Emâlî, written by Ûşî in 569/1173, have attracted notable interest to the present day and been translated into and annotated in many languages including Arabic, Persian and Turkish. Şem‘î Şem‘ullâh, an acclaimed annotator of the 16th century, is among the translators of this eulogy, dealing with basic considerations of the Islamic catechism. The present study firstly provides a critical evaluation of this translation, which consists of 72 quadrant and penned in a prosodic (aruz) versification called “müzdevic murabba” (i.e. rhyming four lines), and then offers some formal and contentual information. One of the prominent characteristics of this work, standing out among the Turkish translations of the eulogy with its peculiar features, is its loyalty to the source text’s metric and rhyming properties. There are few Turkish translations of the eulogy having observed these two features. It was found out that Şem‘î, as a translational style, chose to provide details in several couplets rather than preserve the couplets as they are. In other words, he translated each couplet in two couplets. One of the interesting features of the work is the fact that the translator refers to its practice as both a “translation” and an “annotation” in the epilogue, thusly uses these two terms as synonyms. Relatedly, this study reveals the facts concerning this characterization by discussing the underlying reasons.

235-266

Authors: Zekeriya Kurşun, Cafer Talha Şeker

ABD’nin yayılmacı bir politikayla Basra Körfezi’ne girişi zamanla en mühim müttefiki İngiltere ile bazı anlaşmazlıklar yaşamasına yol açmıştır. 1950’li yıllarda Arabistan, İran ve Mısır’da yaşanan İngiliz – Amerikan rekabeti bölge ülkeleri arasındaki ilişkilere doğrudan tesir etmeye başlıyordu. ABD’nin Ortadoğu’ya girişiyle birlikte bazı petrol şirketlerinin imtiyaz sahalarının hududunu belirleme ihtiyacı doğmuştu. Bu makalede, Doğu Arabistan’da Suudi hâkimiyetinin sınırlarının sorgulandığı bir dönemde Bureymi Çölü üzerinde yaşanan egemenlik krizinin sebepleri tarihi arka planıyla birlikte ele alınmıştır. Bureymi’de hak iddia eden Suudi Arabistan, bölgede petrol aramayı hedefleyen Aramco Şirketi vasıtasıyla ABD’nin desteğini alırken aynı bölgede hak iddia eden Ebu Dabi Emiri ve Maskat-Umman Sultanı İngilizlerden destek almıştır. American entry in to Basra Gulf due to its expansionist policy caused a conflict of interest with its most strategic ally, Britain. Anglo-American rivalry through the 1950s, in Arabia, Iran, and Egypt, negatively impacted regional countries’ relations with one another. Due to the American presence in the Middle East, it was crucial to determine borders of concessioned areas of petroleum companies. This article also handles historical causes of hegemony crisis over Buraimi Oasis when Saudi hegemony in East Arabian frontiers was questioned. Saudi claims over Buraimi supported by US through Aramco while other regional players, Abu Dhabi and Oman, supported by Britain.

283-298

Authors: Muammer Öztürk

Uluslararası ilişkiler bir manada müzakereler yoluyla yürütülür. Uluslararası başarılı siyasi ya da ekonomik ilişkiler, çoğunlukla başarılı müzakerelerin neticesidir. Uluslararası müzakere, devletler kadar uluslararası faaliyet yürüten şirketlerin de sahip olması gereken en temel yetkinlik alanlarından birisi halini almıştır. Bu makale, esas itibarıyla uluslararası müzakere becerisinin, bir uluslararası ilişkiler yetkinliği olduğuna vurgu yapmaktadır. Bu durumun en belirgin göstergesi de devletler bünyesinde baş müzakereci ismiyle resmi bir unvanının ihdas edilmesi olmuştur. Uluslararası faaliyet icra eden şirketlerde de müzakere işlerini yürütmekle görevli ayrı birimler kurulduğu görülmüştür. Makale, belirtilen gelişmelerin işaret ettiği üzere uluslararası müzakerelerin artan önemi doğrultusunda uluslararası müzakerecilikte başarıyı belirleyen bir unsur olarak müzakere gücü kavramına ayrıca dikkat çekmektedir. Bu vurgu dâhilinde makalede uluslararası müzakerelerde müzakere gücünü oluşturan unsurların bir anlatımı sunulmaktadır. International relations are in a sense conducted through negotiations. International successful political and economic relations are generally outcomes of successful negotiations. International negotiations have become a fundamental competency which states and companies running international business must possess. This article stresses that international negotiation skill is also an international relations skill. The most definite indication of this fact has become the introduction of the official title chief negotiator in state organizations. It has also been shown that companies running international business have also established separate departments for conducting negotiations. In line with the growing importance of international negotiations, this article draws attention to the concept of negotiating power as a factor determining the success in international negotiations. In the framework of this conception, this article offers a presentation of the elements shaping the negotiating power in international negotiations.

327-348

Authors: Abdulhadi Uysal

XIX. asrın ikinci yarısında ve XX.asrın ilk yıllarında Osmancık’ta yaşamış olan Hüseyin Sabri Efendi, adı her ne kadar Osmanlı ulemasının arasında, o devrin âlim ve şairlerini tanıtan eserlerde yer almasa da yaşadığı devrin önemli âlimlerinden biridir. İslâmî ilimler, lisâniyyat ve edebiyat başta olmak üzere pek çok sahada eser telif etmiş olmasına rağmen hakkında şimdiye kadar müstakil bir çalışma yapılmamıştır. Çorumlu şairler hakkında bilgi veren bir eserde yer alan kısa malumat ve “Hıfzu’l-Lisân” isimli eseri hakkında sunulmuş bir tebliğ dışında kitabî kaynaklarda kendisine dair bilgi bulunmamaktadır. Bu sebepten dolayı bu makalede, daha ziyade Başbakanlık Osmanlı Arşivi’ndeki ilgili vesikalardan istifade edilerek ve eserlerinde yer alan bazı bilgi ve karinelerden yola çıkılarak müellifin hayatı aydınlatılmaya çalışılmış ve tespit edilebilen bütün eserleri ana hatlarıyla tanıtılmıştır. During the second half of 19th century and in the early years of 20th century, Hüseyin Sabri Efendi, also known as Hüseyin Sabri Efendi of Osmancık, lived in Osmancık. Although his name is not mentioned among the Ottoman scholar circles or in the works introducing the scholars and poets of that period, he was one of the prominent scholars of his time. Despite his works on Islamic sciences, philology, literature and many other fields, there has been no exclusive work on Hüseyin Sabri Efendi and his works. Apart from a small part in a book on poets of Çorum, and a report on his book named as “Hıfzu’l-Lisân”, there is no relevant information about Sabri Efendi in academic sources. Therefore, this article, by utilizing the documents in the Ottoman Archives of the Prime Ministry and considering certain information and traces in his works, attempts to shed light on the author’s life. Besides, this article aims to introduce generally all the works of Hüseyin Sabri Efendi.

375-397

Authors: Yasin Yılmaz

Barış dini olan İslam, XX. yüzyılın ikinci yarısından itibaren özellikle de soğuk savaş döneminin bitmesinden sonra savaş dini olarak gösterilmeye çalışılmaktadır. Günümüzde iletişim araçlarını elinde bulunduran birtakım güçler, lokal bazı olayları genelleştirerek “İslamî terör” adı altında İslam’ı savaş dini olarak göstermek için algı operasyonu yapmaya çalışmaktadırlar. Küresel ölçekte ifrata kaçan bir avuç Müslüman’ın şiddet hareketleri bütün Müslümanlara atfedilmektedir. Bilimselliği temel ilke kabul edenlerin, İslam dini hakkında kanaat sahibi olabilmeleri için onun, kutsal metinlerine göz atması gerekmektedir. Bunların başında da İslam’ın kutsal kitabı olan Kur’an-ı Kerim ile peygamberinin hayatını incelemek, onun bu konulardaki görüşlerine ve uygulamalarına bakmak büyük önem arz etmektedir. Müslümanların, uluslar arası toplumdaki görsel, sözlü ve yazılı medya tarafından İslam ve Müslümanlar hakkında oluşturulan yanlış algı ve imajın düzeltilmesi için aynı iletişim araçlarıyla doğruları ortaya koyarak bunları düzeltmesi gerekmektedir. Bu çalışmada söz konusu suçlamalara İslam’ın temel kaynakları, Hz. Peygamber’in uygulamaları ve İslam âlimlerinin barışa yönelik görüşleriyle cevap verilmeye çalışılmıştır. Islam, religion of peace, has been portrayed as a religion of war after the cold war, especially after the second half of the XX. Century. Today, powers who hold media and communication toolsportrait Islam as a religion of war and terror by using and generalizing some small and local incidents. Some extremist actions of small number of Muslims cannot represent the whole Muslims around the world. Those who accept scientific way as a base for true knowledge should gain the true knowledge and sense about Islam directly from its religious texts. The most important step to do that is analyzing the Qur’an, which is the main source of Islam, studying the life of the Prophet (pbuh) and analyzing his words and actions. It is an obligation for Muslims to use the media in all sorts to change this negative perception to a positive one. At this paper, it is tried to answer to those kinds of allegations by utilizing the main source of Islam, practices of the Prophet and views of Muslim scholars about peace in Islam.

403-405

Authors: Kübra Ceren Kurşun

Yayın Değerlendirme

417-420

Authors: Ali Can Tekinay

Yayın Değerlendirme

425-426

Authors: Fahameddin Başar

Haberler

431-433

Authors: Berna Terzi

Haberler

25-34

Authors: Esra Macaroğlu Akgül

Autism is a pervasive developmental disorder which causes deficits in social interaction. Individuals with autism sometimes may not be able to talk or may choose not to talk. Therefore; there needs to be some other ways to communicate with children with autism. Presently, technology, specifically educational technology comes to the scene to help this communication problem. Individuals’ definitions of technology may confuse with their definitions of science. Although technology is neither the same nor the product of science, people sometimes use these terms interchangeably. Children with autism, as well as other special needs children, need highly qualified teachers to help them communicate the world. Based on the explanations above, this research study examines prospective special education teachers’ understandings of technology and its use in interventions for children with autism. Thirty prospective special education teachers from a big scale university located in Marmara region participated in this research study. Data were collected through a questionnaire developed by the researcher and a series of semi-structured interviews. Questionnaire includes open-ended questions to examine participants’ understandings of autism, technology, and use of technology in interventions for autism. Interviews are also structured around these three issues. Data gathered from questionnaire and interviews were analyzed qualitatively. Open coding is used in the analysis part. Based on the analysis, three assertions about participants’ understandings of autism, technology, and the use of technology for autism were generated and presented in the paper. Otizm kendini sosyal iletişimde kopukluk olarak gösteren yaygın gelişimsel bir bozukluk olarak tanımlanabilir. Otizmli bireylerde bazen konuşma hiç gelişmez bazen de gelişse bile birey konuşarak iletişim kurmayı tercih etmez. Böylece otizmli bireylerle iletişim kurmak için başka yollara ihtiyaç duyulur. Günümüzde bu yollardan en önemlisi teknoloji ve hatta eğitim teknolojisidir. Teknolojinin nasıl tanımlandığı ise bu noktada daha çok önem kazanır. Bireylere teknoloji tanımı sorulduğunda zaman zaman bilim tanımı ile karıştırdıkları görülür. Aslında teknoloji ne bilim ile aynı ne de onun bir ürünüdür. Bilim ve teknoloji terimleri sık sık birbiri yerine kullanılarak hata yapılabilir. Diğer tüm özel gereksinimli çocuklar gibi Otizmli çocuklar da dünya ile iletişim kurmalarına yardımcı olacak kaliteli öğretmenlere ihtiyaç duyarlar. Bu açıklamadan yola çıkarak yapılan bu araştırmada; özel eğitim öğretmen adaylarının otizmi ve teknolojiyi nasıl tanımladıkları ile otizmli bireylerin eğitiminde teknoloji kullanımı hakkındaki görüşleri araştırılmıştır. Nitel desende hazırlanan araştırmaya Marmara Bölgesinde bulunan büyük ölçekli bir üniversitenin eğitim fakültesi özel eğitim bölümüne devam eden 30 öğretmen adayı katılmıştır. Araştırma verileri araştırmacı tarafından hazırlanan bir anket ve yarı yapılandırılmış görüşmeler yoluyla toplanmıştır. Söz konusu anket katılımcıların otizm, teknoloji ve teknolojinin otizmlilerin eğitiminde kullanılması hakkındaki görüşlerini belirlemeyi hedefleyen açık uçlu sorulardan oluşturulmuştur. Görüşme formları da yine otizm, teknoloji ve teknolojinin otizmlilerin eğitiminde kullanılması konularını içeren sorular ile hazırlanmıştır. Anket ve görüşmelerden elde edilen veriler nitel yöntemlerle analiz edilmiştir. Analiz açık kodlama tekniği ile yapılmış ve katılımcıların otizm hakkındaki tanımlamaları, teknoloji hakkındak tanımlamaları ile teknolojinin otizmlilerin eğitiminde kullanılması hakkındaki görüşlerini içeren 3 sav oluşturularak makalede sunulmuştur.

57-109

Authors: Ayşe Aksu

İngiltere’nin ileri gelenlerinin İngiliz misyoner cemiyetleriyle işbirliği yaparak 1846’da Malta adasında kurdukları Protestan koleji, Doğu insanlarına ışık ve medeniyet getirmek, yerli gençleri Batı dünyasının değerleriyle ve bilgi birikimiyle buluşturmak amacıyla yola çıkmıştır. Kurulduğu sıralarda Akdeniz’in ortasında bir deniz feneri (beacon light) olarak adlandırılmıştı. Yirmi iki yıl faaliyetini sürdüren bu kolejde Ortadoğu, Anadolu ve Balkanlardan gelen çeşitli milliyetlere mensup gençler yetiştirildi. Bu makalede öncelikle Malta’nın misyonerler açısından önemi ve adadaki öğretim kurumlarına kısaca değinilecek, ardından kolejin kuruluş amaçları, kurucuları ve ders müfredatı incelenecektir. Kolejle ilgili hüküm ve değerlendirmeler ise sadece eğitim-öğretim pratikleriyle sınırlanmayarak, kurumla bağlantılı olan ve hakkında bilgi edinilebilen kişilerin biyografilerinden hareketle bunlar zenginleştirilecektir. The Protestant College founded in 1846 by the prominent people of England with the cooperation of the missionary societies set out to bring light and civilization to the East people, and bring the local youth together with the values of the West. It was named as a beacon light in the middle of the Mediterranean Sea in the days of its foundation. In this college, which continued its activities for twenty-two years, it was trained a lot of young people belonging to various nationalities from the Middle East, Anatolia and the Balkans. This article will first touch upon Malta’s missionaries and briefly refer to the educational institutions on the island, and then examine the aims, founders and curriculum of Malta College. The judgments and evaluations of the college will not be limited only to educational practices, but will be enriched by the biographies of those who are related to the institution and who can be informed about it.

133-158

Authors: Fatih Erbaş

Doğu Akdeniz 19’uncu yüzyılda özellikle dört devletin (İngiltere, Fransa, Rusya ve Osmanlı Devleti) mücadelelerine sahne olmuştur. Bu mücadeleler zincirinde mezkûr devletler değişen formüllerde ittifaklar oluşturmuşlardır. Bu mücadeleler ve devletler beş parametre temelinde değerlendirilmiş ve mukayese edilmişlerdir. Bu parametreler jeostrateji, teknoloji, insan gücü, diplomasi, hukuk ve siyaset ile ekonomi olarak tespit edilmiştir. The Eastern Mediterranean became the conflict scene of the four states (Ottoman Empire, British Empire, France and Russia). The struggle and those four states have been examined and compared on the basis of the five parameters. These parameters are geostrategy, technology, human power, politics-diplomacy and economy.

181-202

Authors: Suhel Ahmad Fadel Hawamdeh

الخراج بالضمان قاعدة عظيمة أصلها حديث صحيح، ولها تطبيقات معاصرة كثيرة، ومن اهم هذه التطبيقات ما يتعلق بما تجريه البنوك الإسلامية في الوقت الحاضر مما يسمى ببيع المرابحة للآمر بالشراء. وتبين للباحث من خلال دراسته لعقد المرابحة في البنك الإسلامي الأردني لاحظ إن البنك الإسلامي الأردني لا يتحمل أية مسؤولية تجاه البضاعة التي يشتريها على حساب الآمر بالشراء، وينقل الضمان إلى المشتري، وهذا الأمر مخالف للقاعدة الشرعية التي تنص على أن " الخراج بالضمان " . “Nimet külfet karşılığıdır” kaidesi büyük bir kaide olup, sahih bir hadise dayanmaktadır. Bu kaidenin günümüzde pek çok uygulaması vardır. Bunların en önemlilerinden biri de, günümüzde İslam bankalarının uyguladığı ve “satın alma talimatı veren adına murabaha satışı” adı verilen işlemdir. Araştırmacı Ürdün İslam Bankasında yaptığı araştırmalarının neticesinde açıkça şunu görmüştür: Ürdün İslam Bankası satın alma talimatı veren kimsenin adına almış olduğu mal dolayısıyla herhangi bir sorumluluk yüklenmemekte, tazminat külfetini müşteriye aktarmaktadır. Bu durum ise nimetin külfet karşılığı olduğunu açıkça ifade eden Şer’î kaideye aykırıdır. The kharaj for guarantee a great rule origin hadith, and have many contemporary applications, these applications are the most important terms of what Islamic banks conducted at the present time to sell the so-called Murabaha to buy something. The researcher found, through the study of the Murabaha contract in the Jordan Islamic Bank noted that Jordan Islamic Bank does not assume any responsibility for the goods purchased by the commanding buying account, and transferred security to the buyer, and this is contrary to the legitimate rule, which states that “the abscess security”.

223-239

Authors: Gülşah Kurtoğlu, Süleyman Doğan

Bu araştırmanın amacı Duygusal Yılmazlık Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması ve psikometrik özelliklerinin araştırılmasıdır. Ölçeğin yapı geçerliğini belirlemek için Açımlayıcı Faktör Analizi (AFA) yapılmıştır. AFA’dan elde edilen madde-faktör yapısının doğrulayıcı faktör analizi (DFA) ile model uyumu test edilmiştir. Ölçeğin iç tutarlığı için tüm ölçeğin Cronbach Alpha katsayısı .83 olarak hesaplanmıştır. Madde toplam test korelâsyonları ise .25 ilâ .53 arasında değişmektedir. Ölçeğin güvenirliğiyle ilgili olarak yapısal güvenirlik olarak adlandırılan hesaplamalar yapılmıştır. Ölçeğin güvenirliği ile ilgili yapılan son çalışma ise test - tekrar test uygulamasıdır. İki ölçüm arasındaki korelasyon .91 olarak bulunmuştur. Sonuç olarak, Duygusal Yılmazlık Ölçeğinin yapısal olarak üç alt boyut puanı verdiği; psikometrik özelliklerinin ise yeterli düzeyde olduğu söylenebilir. The purpose of this study is to conduct the validity and reliability study of the emotional resilience scale. Exploratory factor analysis was used to determine the scale’s construct validity. Reliability studies consisted of internal consistency, constructional reliability and test-retest scores. The Cronbach alpha coefficient was calculated as .83 for the total scale. Item total correlations were between .25 and .53. Test – retest scores showed that there was a high and siginificant level of correlation (r =.91) between first and second applications of the scale. Finally Emotional Resilience Scale has three component subscales and it can be said that the scale is valid and reliable instrument for the researchers who may interested in emotional resilience.

259-280

Authors: İlyas Sucu

Sosyoloji Avrupa’da bir bilim olarak doğuşundan kısa bir süre sonra ülkemizde yakından takip edilmiştir. Batı sosyolojisinin kavram, kuram ve yöntemleriyle ülke sorunları ele alınmaya ve birtakım çözüm önerileri sunulmaya başlanmıştır. Batı sosyolojiyle kurulan bu hızlı temas ve yakın takip, elbette ki ülkenin içinde bulunduğu siyasal/toplumsal şartlarla birebir ilişkilidir. Siyasal/toplumsal şartların ve imkânların başkalığı, Türk sosyolojisinin, kendine özgü bazı niteliklerini de beraberinde getirmiştir. Kendi doğuş bağlamından oldukça farklı, bize has olan bu nitelikleri bilmek, bir yandan Türk sosyoloji tarihimizin seyrini anlamaya diğer yandan da sosyoloji-siyaset bağlantısını daha anlaşılır kılmaya yardımcı olacaktır. Bu makalede, II. Meşrutiyet’in hemen öncesi ile çoğunlukla sonrasında yoğunlaşan sosyoloji çalışmalarının, anlayış ve yaklaşımlarının bütününden hareketle, ortak birtakım nitelikler belirlenmeye ve örnekleriyle birlikle izah edilemeye çalışılacaktır. Bu bağlamda Türk sosyolojisinin kurtarıcı ve kurucu misyonu, pozitivist karakteri, aktarmacılık geleneği, siyaset merkezliliği, tek taraflılığı, elitist tutumu, popülist fikirlere olan yakınlığı, kendi tarihsel düşünsel bağlarından kopmuşluğu vb. gibi karakteristik özellikleri tahlil edilecektir. Sociology startted being studied intensely in our country short after its emergence as a science in Europe. Country’s problems began to be addressed and some solutions were offered with the concepts, theory and methods of western sociology. This quick contact and close monitoring of western sociology are certainly related with the political/social conditions of the country. The gap between political/social conditions and opportunities has brought some distinctive qualities to Turkish sociology. Knowledge about this spesific and different features in terms of their birth will help us to understand the course of Turkish sociology a history of and the connection of sociology and politics. In this study common characteristics of sociological studies just before and mostly after II. Meşrutiyet period will be identified and explained with examples in the light of both their assumptions and approaches. In this contex, the characteristic features of Turkish sociology –its savior and founder mission, positivist character, transference tradition, politics-centeredness, elitist attitude, Its proximity to the populist ideas, break from its historical ideological bond etc.– will be analyzed.

297-298

Authors: İhsan Altıntaş

"Surinder S. Jodhka, Caste / Kast Sistemi" bu yayının özetidir.

303-307

Authors: Hüseyin Arslan

"Ali Bulut, Belâgat: Meânî – Beyân – Bedîʻ" bu yayının özetidir.

313-317

Authors: İlhami Danış

"Behiştî Ahmed Çelebi, Târîh-i Behiştî: Vâridât-ı Sübhânî ve Fütûhât-ı Osmânî (791-907 / 1389-1502) II, haz. Fatma Kaytaz" bu yayının özetidir.

325-328

Authors: Ali Sait Yağar

"Mehmet Samsakçı, Ölüme Açılan Estetik Kapı: Türk Mezar Taşı Edebiyatı" bu yayının özetidir.