Pamukkale Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi

1-19

Authors: Sefa ATİK

Özet Şii/Ca‘ferî mezhebinin temel uygulamalarından birisi mut‛a nikâhıdır. Sünnî fakihler ile Ca‘ferî fakihleri arasındaki en temel tartışma noktalarından birisi de mut‛a nikâhıdır. Ca‘ferî fıkıh usulünün oluşumunda etkili olan ilk fakih Şeyh Müfîd önemli bir yere sahiptir. Şeyh Müfîd, ele aldığımız iki risalesinde mut‛a nikâhına dair gerekçeleri özetlemektedir. Risâletü’l-Mut‛a isimli eserinde konuyu bir hadîsçi gibi ele alırken Hulâsatü’l-Îcâz isimli eserinde ise konuyu bir sistematiğe koymaktadır. Burada bir fakîh gibi davranarak mut‛a’nın delillerini ve keyfiyetini net bir şekilde ortaya koymaktadır. Şeyh Müfîd birinci eserinde, hadislerden hareketle kendi mezhebinin görüşlerini ele almaktadır. İkinci kitabında ise konuyu giriş, gelişme ve sonuç şeklinde ele almaktadır. O, aynı zamanda sünnî rivayetleri de tenkit etmektedir. Abstract One of the basic principles of Shia/Jaafari sects is the mut‛a marriage. It is also one of the most debated subjects between Sunni scholars and Jaafari jurists. As the first scholar of the Jaafari Sect Sheikh Mufid has a prominent place in the formation of the Jaafari fiqh. In the two pamphlets that we overview, Sheikh Mufid summerizes the truths about the mut‛a marriage. While he handles the issue as a traditionist in his work Hulâsatü’l-Îcâz, he systematizes the subject in Risâletü’l-Mut‛a. He acts as a scribe in this work and asserts the evidence and conditions mentioned in Mut‛a transparently. In the first book, he discusses the views of the tradition of their sect movement. In the second book is the introduction, development and conclusion in the form of tackles. He also has been criticized Sunni narrations.

73-103

Authors: Mürsel ETHEM

Özet Bu çalışmada Fatiha suresinin son iki ayeti “gramer” ve “bağlamdaki anlamı” yönüyle incelenmiştir. Bu iki ayet – her ne kadar müstakil birer ayet olsalar da – hem mana açısından hem de dilbilgisi açısından birbirini tamamlamaktadır. Dolayısıyla söz konusu ayetlerde verilmek istenilen mesajı doğru anlamak ve Fatiha suresindeki konu bütünlüğünü koruyabilmek için her iki ayetin birlikte incelenmesi gerekmektedir. Çalışmamızın amacı, merhum Salih Akdemir’in de dikkatlerini çeken, Fatiha suresi altıncı ve yedinci ayetlerin manasının anadili Arapça olan müfessirler ve başka dillere çeviri yapan mütercimler tarafından kısmen gramer yönünden doğru fakat anlamlandırma yönünden hatalı biçimde çevrildiği ve bu hatanın sürdürülüyor olması sebebiyle ayetlerin anlamlarını yeniden ortaya koymak olacaktır. Abstract İn this work the last two verses of Surah Al Fatiha analyzed from point view of “grammar” and “context meaning.” Though these two verses are independent from one another but they complete each other from both meaning and grammar point of view. Consequently, it is necessary to analyze both verses together to understand rightly the message given in these two verses and to protect theme integrity of Surah Al Fati-ha. The aim of this work is to present afresh meaning of sixth & seventh verses of Surah Al-Fatiha be-cause, as it was noticed by late Salih Akdemir, though these two verses have partly been examined cor-rectly from grammar point of view but from meaning point of view these have been interpreted wrongly by both the Arab exegetes and translators of Quran into different languages and this mistake is carrying on.

127-176

Authors: Hidayet Aydar, Nesibe Kablander

Özet Bu çalışma Ebu’l-Leys es-Semerkandî’nin Arapça yazmış olduğu Tefsîru’l-Kur’ân adlı eserinin Anadolu Türkçesine yapılmış tercümelerinde bulunan mukaddimenin transkripsiyonlu metnini ve muhteva değerlendirmesini içermektedir. Mukaddime, asıl metin olan Ebu’l-Leys tefsirinde bulunmamaktadır, dolayısıyla tercüme değildir, özgün bir çalışmadır. Bu kısım, başta Tasavvuf ve Tefsir olmak üzere dinî bilimler açısından oldukça önem arz ettiği gibi, Türk Dili yönünden de büyük bir ehemmiyet taşımaktadır. Mûsâ el-İznikî’ye ait olması kuvvetle muhtemel olan mukaddime XV. Asır Anadolu Türkçesiyle yazılmıştır. Bu açıdan incelenmeye ve üzerinde araştırmaya yapmaya değer. Şimdiye kadar herhangi bir yerde günümüz harflerine aktarılarak yayımlandığına veya üzerinde herhangi bir tahlilin yapıldığına rastlamadık. O yüzden biz burada kültür tarihimiz açısından büyük bir değeri hâiz olan bu bölümün transkribe edilmiş metnini neşretmeyi, böylece ilim âlemine tanıtmayı münasip gördük. Çalışmada ilk olarak mukaddime hakkında tanıtıcı bilgiler verilmiş, ardından yazı çeviriminde kullanılan bazı kriterlere değinilmiştir. Daha sonra da transkripsiyonlu metin sunulmuştur. Çalışmada metinde geçen kişiler, konular, rivayetler vs. hakkında dipnotlarda gerekli açıklamalar yapılmış, hem diğer bazı nüshalarla, hem de Arapça orijinal metindeki bazı rivayetlerle mukayesesi yapılarak kelimelerin doğru şekli tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışma bir sonuçla nihayete ermiştir. Abstract This study includes transcription and contextual analysis of a specific preface which is found in the translated editions of Tefsîru’l-Kur’ân into Anatolian Turkish from its original text written by Ebu’l-Leys es-Semerkandî in Arabic. The preface does not exist in the original text, Tefsîru’l-Kur’ân that is a commentary by Ebu’l-Leys. Thus, it is not a translation but has authenticity, which is of considerable importance for religious sciences mostly Sufism and Exegesis of the Quran as well as Turkish studies. The preface most likely to be composed by Mûsâ el-İznikî is in Anatolian Turkish from 15th century, which makes the relevant analysis and research noteworthy since this task has not been undertaken by any academic authorities so far. Therefore publication of the preface’s transcription has been intended as its promotion to the realm of social sciences. First of all, an introduction regarding the main qualities of the preface is presented followed by the examination of criteria adopted for transcribing the text. As a final step, the transcribed text is offered. The necessary background information for characters, incidents and tales taking place throughout the text are demonstrated within keynotes. Moreover, this study endeavors to determine the original form of the text by comparison the to the other existing copies of the preface and accounts in the original text. Lastly, this study is finalized with a conclusion.