Research Journal of Politics, Economics and Management

12

Authors: Cenay BABAOĞLU, M.Kemal ÖKTEM

Söz konusu araştırma, örgütleri geliştirmenin ya da başka bir ifadeyle gelişmiş örgütler kurmanın bir yöntemi olarak lanse edilen örgüt değiştirme kavramlarından yola çıkarak, kalkınma ajanslarını incelemeyi hedeflemektedir. Bu kapsamda örgüt geliştirmenin nitelikleri ortaya konulmaya çalışılmış ve kalkınma ajanslarının kurgulanmasında rol oynadığı düşünülen “iş tasarımı, iş süreçleri, örgüt yapısı, amaç odaklılık, örgüt kültürü, yönetsel ölçek, örgüt içi ve örgütler arası ilişkiler, müşteri odaklılık, çıktı analizi” gibi örgüt geliştirme teknikleri birer araç olarak kullanılarak, ‘yeni türü’, eskisinden ayıran özellikler sorgulanmıştır. Bu kapsamda kalkınma ajansları ile bağlantılı mevzuat taranmış ve çözümlenmeye çalışılmıştır.

23

Authors: Emre İŞÇİ, Seçil BAL TAŞTAN, Mediha Ayşin KOZAL

Bu çalışmanın amacı, örgütlerde ilkelerin, politikaların, uygulamaların kişilerden bağımsız olmasını ifade eden kurumsallaşmanın, nepotizm üzerine etkisini belirlemektir. Araştırma, kesitsel (cross-sectional) tipte tanımlayıcı olarak tasarlanmıştır. Araştırmanın verileri İstanbul ilinde faaliyet göstermekte olan ve randomize olarak seçilmiş 2 hastanedeki çalışanlarından toplanmıştır. Buna göre hastanelerde çalışan ve araştırmaya katılmayı kabul eden tüm çalışanlar araştırma kapsamında yer almıştır. Çalışanlardan 299’u araştırmaya katılmayı kabul etmiş ve örneklemi oluşturmuştur. Araştırma sonucunda kurumsallaşma düzeyinin nepotizm üzerinde negatif yönde, zayıf etkisinin olduğu ve regresyon modelinde %9’luk açıklıyıcılığa sahip olduğu saptanmıştır.

33

Authors: Ahmet ATILGAN

Taşeronlaştırma iş güvencesini yok ediyor, ücretleri baskı altına alıyor, sendikal hareketleri zayıflatıyor. İşsizlik düzeyi yüksek ve kayıt dışılık yaygın ise, taşeronlaştırma daha yoğun bir sömürü yaratıyor. İşverenlerin neo-liberal dalgaya uyarak çalışanları sömürme hırsı taşeronlaştırmayı bir oyuna dönüştürüyor. İşverenlerle çalışanları karşıt duruma getiren tarihi yanlış tekrarlanıyor. Hâlbuki en azından 2. Dünya Savaşı’ndan bu yana, işverenler işçilerini fark etmeye başlamışlardı. Şimdi bir tersyüz oluş gerçekleşiyor. İşletme risklerini işçilerin geleceği üzerinden azaltma hesabı yapanlar, “sosyal diyalog”, “güvenceli esneklik”, “işletme komiteleri”, “küresel rekabet” vb. makyajlı kavramlarla örterek bir tür ipnotizma uyguluyorlar. Kuvvetli çelişkiler birlikte gelişiyor. Teknolojik değişimin ivmesi istihdam edilebilirliğin sürekli desteklenmesini gerektirmektedir. Ancak, işgücü piyasalarını değişime uygun cevap verebilir hale getirmek için hiç de istihdam güvencesini zayıflatmak gerekmiyor. IMF, Dünya Bankası, AB Komisyonu ve neo-liberal teorisyenlerin kurguladıkları işgücü piyasası, çalışanları kapana kıstırmaya yönelik mekanizmalar içeriyor. Labirentin sonunda işçiler kendilerini güvencesizlikle yüz yüze bulacaklar. Güvenceli esneklik düzenlemeleri işverenlerin istihdama ilişkin sosyal yükümlülüklerini ortadan kaldırıyor veya en aza indiriyor; iş bulmayı kolaylaştıracak düzenleme ve politikaların artan maliyeti ise kamuya yükleniyor. Gerçekten, tam piyasacı bir çözüm söz konusu. Fırsatlar işverenlere, maliyet kamuya. Bu makale güvencesizliği tüm bu boyutları ile analiz etmektedir.