21-39
Kentsel Yoksulluğun Önlenmesinde Sosyal Belediyecilik Uygulamaları- Social Municipality Practices in Reduction of Urban Poverty
Authors: Muharrem Es, Mustafa Başkurt, Eyüp Zengin
Number of views: 335
Sağlıksız kentleşmeyle birlikte kente taşınan, ancak hiçbir zaman kentlileşemeyen nüfus, hayata tutunamayanlar sınıfına girmekte, tüm kentsel toplumsal yapıdan kopan ve kendine özgü yaşam alanları oluşturan bir bütün olarak kabul edilmektedir. Kentsel yoksulluk, çeşitli yoksunlukları içeren, sosyal korumayı, sağlık, eğitim, konut, kişisel güvenlik, alt yapı gibi eksiklikleri kapsayan, dinamik ve potansiyel boyutları olan bir sorundur. Türkiye’de de hem büyük kentlerde hem de diğer kentlerde kentsel yoksulluğun, kentsel kopmanın ve gettolaşmanın her örneğine rastlamak olanaklıdır. Oldukça sorunsuz görünen, sağlıklı kentleşmenin yaşandığı düşünülen kentlerde bile bu durumla karşılaşılabilmektedir. Bu kentlerde bile birçok kimsenin, mesleksiz, sağlıksız, mutsuz, gergin ve tüm kentsel sosyal yapıdan kopuk olduğu gözlenebilmektedir. Sağlıklı bir kentsel gelişme ve yapılaşmanın olmadığı Türkiye’de birçok kent merkezinde temel altyapı sorunları bile aşılmış değildir. Kentsel yoksulluğun ve doğurduğu parçalanmışlığın giderilmesi her şeyden önce bir sosyal planlama konusudur. Bu çalışmada kentsel yoksulluğun önlenmesinde yerel yönetimlerin sosyal belediyecilik uygulamaları değerlendirilecektir.
Today
Yesterday
This week
This month
All days
