Sportif Bakış: Spor ve Eğitim Bilimleri Dergisi

16-34

Authors: Erdal Bal, Hakan Sunay

Gelişen hedef pazarda rakiplerinin önünde olmak isteyen örgütler, çalışanların ve örgüt içi koordinasyonun önemli olduğunun farkına varmıştır. Çalışanların verim düzeyleri ise iş doyum düzeyleri ve örgütsel bağlılık düzeyleri ile doğrudan paralellik göstermektedir. Çalışmada Kocaeli Bölgesi’nde faaliyet gösteren amatör spor kulüplerindeki yönetici ve çalışanların iş doyum ve örgütsel bağlılık düzeyleri incelenmiştir. Çalışmada veri toplamak için İş Doyum ve Örgütsel Bağlılık ölçekleri kullanılmıştır. . Toplamda 450 kişiye uygulanan ölçek formundan elde edilen verilerin güvenirliği; iş doyum ölçeği için α=0,764, örgütsel bağlılık ölçeği için α=0,817 olarak bulunmuştur. Analizler için kullanılacak yöntemleri belirlemek amacıyla veriler Shapiro-Wilk testi ile incelenmiş ve verilerin normal dağılıma uygunluk göstermediği tespit edilmiştir. İki kategori içeren demografik durumlar için Mann-Whitney U testi, ikiden çok kategori içeren durumlar için ise Kruskal-Wallis H testi uygulanmıştır. İş doyum ve örgütsel bağlılık düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla Spearman Korelasyon analizi kullanılmıştır. Çalışmada, Medeni durumlarının iş doyum düzeylerini etkilemediği ve evli bireylerin bekâr bireylere göre daha yüksek normatif bağlılık puanlarına sahip oldukları gözlemlenirken, eğitim durumlarının her iki ölçek puanlarını da etkilemediği görülmüştür. Mezun olunan alan değişkeninin iş doyum düzeylerini etkilemediği, beden eğitimi ve spor ile ilgili bölümlerden mezun olan katılımcılar ile eğitim fakültesinden mezun olan katılımcıların normatif bağlılık düzeylerinin diğer katılımcılara göre daha yüksek olduğu gözlenmiştir. Yaş durumlarının yönetici ve çalışanların iş doyum ve örgütsel bağlılık düzeylerini etkilemediği, erkek katılımcıların işin niteliği ve normatif bağlılık puanlarının kadın katılımcılara göre daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak, iş doyum düzeyleri ile örgütsel bağlılık düzeyleri arasındaki ilişkinin tüm alt boyutlar arasında pozitif yönlü olduğu tespit edilmiştir.

44-74

Authors: HAKAN SUNAY

Sporda antrenör adı verilen spor eğiticilerinin, sporun gelişmesinde oldukça önemli bir yeri vardır. Ancak antrenör ne kadar çok bilgilendirilmiş, yeterli bir eğitim programından geçmiş ve sonrasında uygun bir çalışma ortamı elde etmiş ise yetiştireceği elemanlar da o kadar performans gösterebilecektir. Antrenör de mesleki sorumluluklarını ve görevlerini en iyi şekilde kendilerini günün ve ortamın koşullarına göre hazırlamakla yerine getirebilirler ki, bu da ancak etkili bir hizmet öncesi eğitim programlarından geçmekle mümkündür. Bu nedenle antrenör eğitiminde uygulanan eğitim programlarının etkinliği önem taşımakta ancak, günümüzde oldukça büyük bir antrenör potansiyelinin yetiştirildiği Spor Eğitimi Dairesi tarafından yürütülen 15-20 günlük kursların etkinliği spor kamuoyunca halen tartışılan konuların başında yer almaktadır. Bu araştırmanın amacı; Türkiye’de spor eğitimi dairesi başkanlığı tarafından uygulanmakta olan antrenör eğitim programlarının etkinliğini saptamak ve bu tür programların daha etkinlikle yürütülebilmesi için önerilerde bulunmaktır. Araştırma, betimsel tarama modelindedir. Veriler, farklı spor branşlarında antrenör eğitim programlarına katılan antrenörlerden anket yoluyla elde edilmiştir. Anket; 1987, 1994 ve 2002 yıllarında oluşturulan antrenör eğitim yönetmeliğine göre yetiştirilmiş antrenörlerin, antrenör eğitim programların etkinliğine ilişkin görüşlerinin belirlenmesine yönelik olarak araştırmacı tarafından hazırlanmıştır. Araştırmanın evreni; Spor Eğitim Dairesi Başkanlığı tarafından açılan eğitim programlarından mezun olmuş, 1994 yılı yönetmeliğine göre 24 spor branşından yaklaşık 5.459 antrenör ile 2002 yönetmeliğine göre 60 federasyondan 16 farklı spor branşından yaklaşık 79.896 antrenördür. Araştırmanın örneklemi ise, 1987 ve 1994 antrenör eğitim yönetmeliğine göre antrenörlük kurslarında eğitim almış 286 antrenör ile 2002 yönetmeliğine göre eğitim almış 419, toplamda 705 antrenördür. Veriler 1990-1996 ile 2008-2018 tarihleri arasında gerçekleştirilen antrenör eğitim kurslarına katılan antrenörlerden elde edilmiştir. Veriler, frekans ve yüzdeler belirlenmiş, sonrasında beklenen ile gözlenen değerler arasındaki farkın tespiti ki-kare testi ile analiz edilmiştir. Sonuç olarak, antrenörlerin SGM tarafından uygulanan antrenör eğitim programlarının amaçlarını farklı şekilde algıladıkları ve programdan beklentilerinin farklı olduğu ortaya çıkmış, programların, fiziksel olanaklar ile süre bakımından yetersiz kaldığı belirlenmiştir. Ayrıca antrenörler, programda yer alan Spor Anatomisi, Spor Sosyolojisi derslerini programlarda gereksiz, muhteva bakımından da yararsız bulurlarken, Beceri Öğretimi, Antrenörlük Uygulaması, Bitirme Tezi (Seminer) ve Türk Dili Diksiyon gibi derslerin, program da yer almasına olumlu yaklaşmışlardır.