FSM İlmi Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi

21-36

Authors: Hasip Saygılı

Antep savunmasında ismi öne çıkan şahsiyetlerin başında Kılıç Ali [Üsteğmen Asaf Emrullah] gelmektedir. Kılıç Ali 1919 yılı sonbaharında Heyet-i Temsiliye Başkanı Mustafa Kemal Paşa tarafından güney cephesine gönderilen subaylardandır. Maraş havalisinde faaliyet gösterdikten sonra 1920’nin Mart ayı sonlarında Antep’e gelmiş ve 11 Mayıs 1920 itibarıyla bölgeden ayrılmıştır. Antep Harbi’nde 40 gün kadar bir süre bulunmuştur. Kendi anlatımı ve bunu tekrarlayan literatür, Kılıç Ali’nin Antep savunmasının bel kemiği olduğuna dair, o olmasaydı neredeyse Antep’in kurtarılamayacağı anlamına gelen iddialarla doludur. Literatürde görebildiğimiz kadarıyla Kılıç Ali’nin Antep savunmasındaki rolüne ilişkin toplu eleştirel bir değerlendirme yapılmış değildir. Bu makalede Kılıç Ali’nin rolü ortaya konulmaya çalışılacaktır. 10 ay 7 gün süren Antep Harbi’nde, şartların nispeten şehri savunan müdafilerin lehine olduğu ilk 40 gün boyunca kendisinin bazı başarılarının yanında, Millî kuvvetlerin büyük kayıplar vermesine sebep olma hususunda sorumluluğunun bulunduğu da gösterilecektir. Kılıç Ali [Kilidj Ali, First Lieutenant Asaf Emrullah] is one of the prominent figures in the defense of Aintab. Kılıç Ali is one of the officers who was sent to the southern front by the Head of the Representatives Committee, Mustafa Kemal Pasha, in the autumn of 1919. After working in the Marash region, he came to Aintab at the end of March 1920 and left the region on May 11, 1920. He has been in the Aintab Battle for a period of 40 days. His own statements, and the literature is full of claims that Kılıç Ali was the backbone of Aintab’s defense, meaning that Aintab could not have been saved without him. As seen in the literature, no collective critical evaluation has been made regarding the role of Kılıç Ali in the defense of Aintab. In this article, the role of Kılıç Ali will be revealed. In the Aintab Battle, which lasted for 10 months and 7 days, some of his achievements when the conditions were relatively in favor of the defenders who defended the city during the first 40 days will be shown apart from that, the responsibility to cause great losses to the Irregular Forces will be indicated as well.

67-88

Authors: Pınar Kaya Tan

Dübeys b. Sadaka başta Hille olmak üzere merkezî Irak’ta bulunan hânedanı Mezyedîlerin otoritesini artırmak isteyen bir Arap Emîri’ydi. Bu sebeple hem Abbâsî Hilâfeti ile hem de Irak Selçuklu Devleti ile bölgedeki çıkarları yüzünden ters düşmüş ve her iki siyasî teşekkülle sıklıkla karşı karşıya kalmıştı. Bu münasebetle o, kimi zaman Abbâsî Halifelerinin güçsüz durumlarından faydalanmaya çalışmış; kimi zamansa Irak Selçuklu hânedan mensupları arasındaki taht mücadeleleri Dübeys’e aradığı fırsatı sunmuştu. Ancak karşısına çıkan her türlü fırsattan istifade etmeye çalışmışsa da Dübeys b. Sadaka istediği başarıları tam manasıyla elde edememişti. Muvaffak olamadığı zamanlarda bölgeden kaçmak zorunda kalıp çevredeki hâkim güçlere sığınmış ve Dübeys’le birlikte hânedanı da zor günler yaşamıştı. Bununla beraber onun yağma ve talan faaliyetleri hem Abbâsîlere hem Irak Selçuklularına zarar vermiş, halkı güç durumda bırakmıştı. Nitekim Dübeys b. Sadaka yadsınamaz şekilde her daim kendisinden korkulan emîrlerden biri olmuştu. Mezkûr emîrin Batı ve Doğu’daki Selçuklular, ayrıca Abbâsîler ile münasebetlerini inceleyen makalenin devamı niteliğindeki bu araştırmada Dübeys b. Sadaka’nın Büyük Selçuklu hükümdarı, Abbâsî Hilâfeti ve Irak Selçukluları üçgeninde 1132-1135 seneleri arasında vuku bulan olaylardaki rolü, kaynaklardaki bilgiler ışığında değerlendirilecektir. Dubays b. Sadaḳa was an Arab amīr who wanted to increase the authority of his dynasty Mazyadids in central ʿIrāḳ, especially in Ḥilla. As a result, he conflicted with both the ʿAbbāsid Caliphate and the ʿIrāḳ Saldjūḳ State because of his interests in the region and he often confronted them. Sometimes he tried to take advantage of the weakness of the ʿAbbāsid caliphs; sometimes the struggle for the throne among the members of the ʿIrāḳ Saldjūḳid dynasty gave Dubays the opportunity he was looking for. However, although Dubays b. Sadaḳa tried to take advantage of every opportunity that came his way, he couldn’t achieve the success he desired. When he was unsuccessful, he had to flee from the region and took refuge in the surrounding dominant forces, and not only Dubays but also his dynasty went through hard times. In addition, his looting and plundering activities hurt both the ʿAbbāsids and the ʿIrāḳ Saldjūḳids and left the public in a difficult position. Eventually Dubays b. Sadaḳa undeniably became one of the amīrs who was always feared. In this research, which is a continuation of the article examining the relations of the aforementioned amīr with the Saldjūḳs in the West and the East, as well as the ʿAbbāsids, the role of the Dubays b. Sadaḳa in the events that took place between the years 1132-1135 in the triangle of the Great Saldjūḳ ruler, ʿAbbāsid Caliphate and ʿIrāḳ Saldjūḳids will be evaluated in the light of the information in the sources.

117-134

Authors: Mustafa Özsaray

Gençlik, insan hayatının en dinamik ve heyecanlı dönemidir. Bu dönemin özelliklerinden olan dinamizm ve heyecan ise gençlerde olumlu ve olumsuz düşünceler, hedefler ve eylemlerin etkisini katlayıcı özelliğe sahip faktörlerdir. Gençlerin bağımlılıkla neticelenen zararlı ve kötü alışkanlıklara kapılmadan, kendilerini mutlu edecek olumlu hedeflere yönlendirilmeleri gerekir. Bu hedeflerden biri kariyer sahibi olmak, diğeri ve daha önemlisi ise manevî değerlere bağlı ve iyilik eksenli bir hayat anlayışını benimsemek olmalıdır. Bu iki hedefe ulaşmak için gençlerin terbiye esaslı bir eğitim alması gereklidir. Gençlerin kulluk görevinin farkında, ahlâkî donanıma sahip, zararlı alışkanlıklardan uzak ve halka yararlı işler yapan fertler olabilmeleri daima arzu edilmiştir. Bu hususta günümüz gençliğine yön verebilecek bir anlayış tasavvuf düşüncesinden uyarlanabilir. Bu düşünceden hareketle bu makalede önce merhametli, yiğit ve iyiliksever gençlerin yetiştirilmesi için tasavvuf kitaplarındaki fütüvvet tariflerinin önemi üzerinde durulacaktır. Bundan sonra ise yine gençlerin iyiliğe yönlendirilmesinde “halvet der encümen”, bir başka deyişle “halk içinde Hak ile olmak” ilkesinin yararına dikkat çekilecektir. Youth is the most dynamic and exciting period of human life. Dynamism and excitement, which are the characteristics of this period, are factors that multiply the effects of positive and negative thoughts, goals and actions in young people. Young people should be guided towards positive goals that will make them happy, without falling into harmful and bad habits that result in addiction. One of these goals should be to have a career, and the other and more importantly, to adopt an understanding of life based on moral values and benevolence. In order to achieve these two goals, it is necessary for young people to receive a manners-centered education. It has always been desired for young people to be individuals who are aware of their servitude, are morally equiped, are free from harmful habits and are useful for the public. In this regard, an understanding that can guide today’s youth can be adapted from mysticism thoughts. Based on this idea, this article will first focus on the importance of futuwwa principles in Sufi books for raising compassionate, brave and benevolent young people. After that, attention will be drawn to the benefit of the principle of “halvet der encümen”, in other words, “to be with God in public” in directing the youth to goodness.

155-187

Authors: Mehmet Taşdelen

Tenâsüh diğer adıyla reenkarnasyonun varlığı çok eskilere dayanan bir düşünce ve inanış şeklidir. Bu düşüncenin eski Yunanlılarda olduğu gibi özellikle de Hint yarımadası ve çevresinde yayıldığı görülmektedir. İslâm toplumlarında ise bazı marjinal grup ve kişiler tarafından savunulmaktadır. Bunun dışında İslâmın geneli tarafından kabul görmeyip reddedilmektedir. Bu çalışmada, reenkarnasyonu savunanlar her ne kadar bir kısım âyetleri delil getirmeye çalışsalar da bunun doğru olmadığı getirdikleri bu âyetlerden yola çıkılarak ispat edilmektedir. Ayrıca bu çalışmada reenkarnasyon inancının, Allah’a iman, öldükten sonra diriliş (ahiret âlemi), insanın günahlarının şahsiliğine, ruh ve beden bütünlüğü ile insanın yaratılışına uymadığı ve İslâm inancında kesinlikle kabul edilmeyip red edildiği üzerinde durulmaktadır. Reincarnation, also known as transmigration, is a form of thought and belief that goes back to ancient times. It is seen that this idea to have spread especially in and around the Indian peninsula, as it was in the ancient Greeks. In Islamic societies, it has been defended by some marginalized groups and individuals. Apart from this, it is not accepted and rejected by the general of Islam. In this study, although the advocates of reincarnation try to bring some of the verses as evidence, it is proved that this is not true, based on these verses. In addition, in this study, it is emphasized that the belief in reincarnation, belief in Allah, resurrection after death (the world of the hereafter), does not comply with the personality of man’s sins, the integrity of the soul and body, the creation of man and it is definitely not accepted and rejected in the Islamic faith.

209-245

Authors: Kadriye Alev

Türk romanı, Tanzimat’tan beri dozu artıp azalmakla birlikte sosyal ve siyasi parametrelere bağlı olarak modernleşmenin sözcülüğünü üstlenen, bu yönde toplumsal hafızayı yeniden kuracak kimliklerin oluşmasında köprü görevi gören araçlardan biri olmuştur. 1980 sonrasında sayıları artan İslami temalı romanlar ise İslamcı aydınların modernite karşısında tavır aldıkları bir mecra olarak önemli bir yere sahiptir. Bu romanlarda Batı zihniyetinin sebep olduğu toplumsal yozlaşmadan kurtulmanın çareleri aranırken aynı zamanda bir İslamcı aydın kimliğinin portresi çizilir. Bu çalışmada 1980-2000 arasında yazılan Bize Nasıl Kıydınız ve Yol romanlarından yola çıkılarak İslamcı aydınların modern hayata verdikleri cevapları, halihazıra ve geleceğe dair teklifleriyle bu yönde inşa ettikleri İslamcı kimliğin problemleri sorgulanacaktır. The Turkish novel has been one of the tools that has increased and decreased dose since Tanzimat, but has been a bridge to the formation of identities that will restore social memory in this direction, which has been a spokesperson for modernization based on social and political parameters. Islamic-themed novels, which increased in numbers after 1980, have an important place as a medium in which Islamist intellectuals take a stand against modernity. The novels seek remedies of the social corruption caused by the Western mentality, while also drawing the perspective of an portrait of islamic intellectual identity. In this study, through the novels Bize Nasıl Kıydınız and Yol which were written between 1980-2000 the answers of Islamist intellectuals to modern life, their proposals for the current and future and the problems of the Islamic identity they built in this direction will be examined.

269-286

Authors: Kübra Malta

Tarihî dönem Eski Türk ve Orta İran dilleri üzerinde bugüne kadar yapılmış adbilimsel incelemelerden farklı olarak bu çalışma, Rabatak ve Orhon yazıtlarında şah ve kağanlara atfedilen söz varlığının karşılaştırmalı anlam alanı incelemesini içermektedir. Çalışmanın “Giriş” bölümünde, kuramsal çerçeveyi belirleyen anlam alanı terimi tanımlanmış; Baktriyalılar ve Türkler arasındaki erken dönem temaslara dikkat çekilmiştir. “İnceleme” bölümünde şah ve kağanları tanımlayan sözcükler ve söz öbekleri “soyut kavramlar”, “mensubiyet” ve “yöneticilik vasıfları” anlam alanları içerisinde bir araya getirilmiştir. “Soyut kavramlar” anlam alanında şah ve kağanları ilahî bir güçle ilişkilendiren söz varlığı; “mensubiyet” anlam alanında mensubu olunan toplum ve mensubu olunan ailenin bilgilerini içeren söz varlığı; “yöneticilik vasıfları” anlam alanında ise şah ve kağanların olumlu özelliklerini ifade eden söz varlığı tespit edilmiştir. Çalışmanın sonunda Rabatak ve Orhon yazıtları söz varlığı arasında genel bir karşılaştırma yapılmıştır. Bu karşılaştırmanın sonucunda Rabatak yazıtında şah Kanişka’yı “kendisinde bulunan” özelliklerle tanımlayan söz varlığına karşın, Orhon yazıtlarında Türk kağanları çoğunlukla “halka sağlanan imkânlar” üzerinden tanımlayan bir söz varlığı görülmüştür. Bunun yanında, Rabatak yazıtından farklı olarak Orhon yazıtlarında kadın yöneticileri de tanımlayan söz varlığı dikkat çekmektedir. Unlike hitherto conducted onomastic studies on the Old Turkic and Middle Iranian languages of historic period, this study includes a comparative semantic field analysis of the vocabulary attributed to shahs and qagans in Rabatak and Orkhon inscriptions. In the “Introduction” section of the study, the term “semantic field”, which outlines the theoretical framework of the study, has been described, and the attention drawn to the early period interactions between the Bactrians and the Turks. In the “Analysis” section, the words and phrases defining the shahs and qagans have been collected under the title of the semantic fields of “abstract concepts”, “connection” and “management qualifications”. It has been determined that there is a vocabulary that associates the shahs and the qagans with a divine power in the semantic field of “abstract concepts”. In the semantic field of “connection”, it has been determined that there is a vocabulary that gives information about the society and family members. Also, in the semantic field of “management qualifications”, a vocabulary that articulates the positive characteristics of the shahs and qagans has been determined to function. In the last part of the study, a comparison has been made between vocabulary of the Rabatak and Orkhon inscriptions. Based on the comparison, it has been observed that the vocabulary in the Rabatak inscription defines “the shah Kanishka” with his self-characteristics whereas the vocabulary in Orkhon inscriptions defines Turkish qagans in terms of the opportunities provided to the public. In addition to this, different from the Rabatak inscription, it has been noted that the Orkhon inscription includes the vocabulary that defines women rulers.

315-345

Authors: Şengül Pala, Ayşegül Akıncı Coşgun, Aynur Yılmaz

This study examines parents’ views on the changes in their children’s play at the beginning of the Coronavirus Disease 2019 (COVID-19) process. The study sample consists of 38 parents, twenty mothers, and eighteen fathers who reside in different city centers (Trabzon, Istanbul, Bursa, and Ankara) in Turkey and have children between three and six. The data were collected with “demographic information form” and “open-ended question form” created by the researchers. Data were collected online via ‘Google Forms.’ Descriptive statistics were used in the analysis of the data. As a result of the research, it was found that children’s play differs according to the type of play, play area, material type, and playing time with parents. The change in the type of play consisted of an increase in pretend play, an increase in educational plays, an increase in board games, an increase in plays involving art activities, a decrease in play behaviors that requires being physically active, an increase in building plays, and an increase in science and nature knowledge plays. The change in material type consisted of an increase in the use of technological tools. The change in the play area consisted of a decrease in outdoor play and an increase in indoor play. These results are discussed with the relevant literature. Change in playing time with parents consisted of increase in playing with mother and increase in playing with father. These results are discussed within the framework of the relevant literature. Bu çalışmanın amacı, Coronavirüs salgını (COVID-19) başlangıcı sürecinde çocuklarının oyunlarındaki değişikliklere ilişkin ebeveyn görüşlerini incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu Türkiye’nin farklı il merkezlerinde (Trabzon, İstanbul, Bursa ve Ankara) ikamet eden, üç ile altı yaş arasında çocuğu olan 38 ebeveyn (20 anne ve 18 baba) oluşturmaktadır. Veriler araştırmacılar tarafından hazırlanmış olan “Demografik Bilgi Formu” ve “Açık Uçlu Soru Formu” ile toplanmıştır. Veriler ‘Google Formlar’ aracılığıyla çevrimiçi olarak toplanmıştır. Verilerin analizinde betimsel analiz kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, salgın sürecinde çocukların oyunlarının “oyun türü, oyun alanı, materyal türü ve ebeveynlerle oynanan zaman” açısından farklılaştığı belirlenmiştir. Oyun türündeki değişimin incelendiğinde, sembolik oyunlarda artış, eğitsel oyunlarda artış, masa başı oyunlarda artış, yapı oyunlarında artış, sanata dayalı oyun etkinliklerinde artış, fiziksel olarak aktif olmayı gerektiren oyunlarda azalış, bilim ve doğa bilgisi oyunlarında artıştan oluştuğu belirlenmiştir. Oyun alanındaki değişim açık hava oyunlarında azalma ve kapalı alan oyunlarında artış olarak belirlenmiştir. Materyal türündeki değişim ise teknolojik araç kullanımında artışı kapsamaktadır. Ebeveynlerle oynama süresindeki değişim, anne ile oynamanın artması ve baba ile oynamanın artmasından oluşmuştur. Bu sonuçlar ilgili literatür çerçevesinde tartışılmıştır.

369-397

Authors: Emine Banu Burkut, Emine Köseoğlu

Nowadays, urbanization is increasing and children’s relationship with their living environment is becoming more and more important. This study aims to examine the urban imagery elements in children’s minds concerning the urban space in which they live and to show how children reflect spatial information about their home and home environment in their cognitive maps. A field study was conducted with children (n=387) in the Kadıkoy neighborhood of Istanbul during the fall semester of the 2021-2022 academic year. The study group was selected using stratified random sampling. Questionnaires and cognitive maps were created with children aged 10-14 years. IBM SPSS 25.0 statistical program was used to analyze the research data. The study used descriptive data analysis to determine frequencies and percentages. The results of the study are divided into two categories. The first consists of drawing an image map of the real environment and determining the image elements, and the second consists of spatially analyzing the content of the cognitive maps drawn by the children. Spatial content analysis of cognitive maps; i) explanation of home environment in children’s cognitive maps following Lynch’s methodology (path and landmarks); ii) Matthews’ categories for classifying children’s drawn cognitive maps. The research findings show that i) paths are drawn more frequently as landmarks in children’s cognitive maps, but landmarks are drawn in more detail and defined in writing. The second finding of the study is ii) that the reflection rate of children’s functional cognitive map drawings (elements of the built environment) from the immediate environment of their home is quite high. This study of children’s city images and cognitive mapping abilities is likely to give researchers in fields including city planning, architecture, educational sciences, cognitive psychology, and child psychology a new perspective. Günümüzde kentleşmenin artmasıyla birlikte çocukların yaşadıkları çevreyle kurdukları ilişkinin anlaşılması daha önemli hale gelmektedir. Bu araştırmanın amacı, çocukların yaşadıkları kentsel mekanla kurdukları ilişkiyi zihinlerindeki kentsel imaj öğeleri üzerinden araştırmak, çocukların ev ve yakın çevresindeki mekansal bilgiyi bilişsel haritalarına nasıl yansıttıklarını ortaya koymaktır. Bu araştırmanın alan çalışması, 2021-2022 eğitim-öğretim yılı güz döneminde İstanbul ili Kadıkoy ilçesindeki (n=387) çocuklarla gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubu tabakalı örnekleme yoluyla seçilmiştir. 10-14 yaş grubu çocuklarla anket ve bilişsel harita çizimi yapılmıştır. Araştırmanın verileri IBM SPSS 25.0 istatistik programında analiz edilmiştir. Araştırmada betimsel veri analizi yapılarak frekans ve yüzdeler ortaya koyulmuştur. Araştırma bulguları iki başlık altında yorumlanmıştır. Birincisi kentsel mekanın imaj haritası çizilmesi ve imaj öğelerinin tespit edilmesi, ikincisi ise çocukların çizdikleri bilişsel haritaların mekansal içerik analizinin yapılmasıdır. Bilişsel haritaların içerik analizi; i) çocukların bilişsel haritalarında ortaya çıkan ev çevresine ait imaj öğelerinin Lynch’in metodolojisine göre (yollar ve işaret öğeleri) değerlendirilmesi, ii) çocukların çizdikleri bilişsel haritaların Matthews’in kategorilerine göre sınıflandırılasıdır. Araştırmanın bulgularına göre, i) çocukların bilişsel haritalarında yol imgesinin çizimi, işaret öğesine göre daha fazla görülmesine rağmen, işaret öğeleri daha ayrıntılı çizilmiş ve yazılı olarak tanımlanmıştır. Araştırmanın ikinci bulgusu ise ii) çocukların evlerinin yakın çevresine ait işlevsel (yapılı çevre unsurlarını) bilişsel harita çizimlerine yansıtma oranının oldukça fazla olduğu görülmektedir. Çocukların kent imajları ve bilişsel haritalama yetenekleri üzerine yapılan bu araştırmanın şehir planlama, mimarlık, eğitim bilimleri, bilişsel psikoloji ve çocuk psikolojisi gibi alanlarda yapılacak araştırmalara farklı bir bakış açısı sağlaması beklenmektedir.

421-440

Authors: Zeynep Emel Ekim

Zeyrek Çinili Hamam, mimarisi, geleneksel ısınma sistemi ve süsleme elemanları açısından önem arz eden çifte bir hamamdır. 2010 yılında başlanan Çinili Hamam Koruma- Onarım ve Rehabilitasyon Projesi sonucunda yapının hamam işlevi ve ortaya çıkan kalemişleri korunacaktır. Barbaros Hayrettin Paşa’nın İstanbul’da tesis ettiği evkafına gelir getirmesi amacıyla bu yapı inşa edilmiştir. Zeyrek Çinili Hamam’ın bir inşa veya ihya kitâbesi olmamasına rağmen, Hassa Başmimarı Sinan tarafından inşa edildiği konusunda bir tereddüt bulunmamaktadır. Mimar Sinan’ın yaptığı yapıların listesini veren tezkirelerde ve Barbaros Hayrettin Paşa’nın vakfiyesinde hamamın adı geçmektedir. Mimar Sinan, Türk klasik hamamlarının temel ilkelerine bağlı kalmak koşuluyla, hamam mimarisi plan şemasında her zaman yeni arayışlar içinde olmuştur. Restorasyon çalışmaları sonucunda hamamın erkekler ve kadınlara ait soyunmalık kısımlarında yapıya ayrı bir boyut kazandıran kalemişleri gün ışığına çıkarılmıştır. Cibali yangınları sonrasında gerçekleşen onarımlarda yapılan ilk katman kalemişleri 1850 senelerine aittir. Günümüze ulaşan en nitelikli kalemişleri ise 1850-1890 yılları arasına tarihlenir. 19. yüzyıla tarihlenen ve iki dönem şeklinde uygulanan kalemişleri bu makale ile ilk kez literatüre kazandırılmaktadır. Alt bölümlerin bezemeleri birbiri üstüne uygulanmış katmanlar halinde iken duvarların üst bölümlerinde ve kubbe geçişinde yer alan siyah-beyaz kalemişi ise tek katman halindedir. Klasik Dönem yapılarına 19. yüzyılda eklenen kalemişleri ile bu bezemeler arasında karşılaştırma yapılarak, benzerlikler örnekleri ile ortaya konulmuştur. Zeyrek Çinili Bath is a double bath, which is important in terms of its architecture, traditional heating system and decorative elements. As a result of the Çinili Bath Conservation- Repair and Rehabilitation Project, which was started in 2010, the bath function of the building and the resulting kalemişi will be preserved. This structure was built in order to bring income to the foundations established by Barbarossa Hayrettin Pasha in Istanbul. Although Zeyrek Çinili Hamam does not have a construction or revival inscription, there is no doubt that it was built by the Chief Architect Sinan. The name of the bath is mentioned in the biographies that list the structures built by Mimar Sinan and in the charter of Barbaros Hayrettin Pasha. Mimar Sinan has always been in search of new ones in the plan scheme of bath architecture, provided that he adheres to the basic principles of Turkish classical baths. As a result of the restoration works, the kalemişi in the men’s and women’s dressing areas of the bath, which added a different dimension to the building, was brought to light. The first layer of kalemişi during the repairs after the Cibali fires belong to 1850. The most qualified kalemişi that have survived to the present day are dated to the years 1850-1890. The kalemişi, which are dated to the 19th century and applied in two periods, are brought to the literature for the first time with this article. While the decorations of the lower sections are in layers applied on top of each other, the black and white kalemişi work on the upper sections of the walls and the dome transition is in a single layer. A comparison was made between the kalemişi added to the Classical Period buildings in the 19th century and these decorations, and the similarities were revealed with examples.

445-447

Authors: Ayşe Şeyma Fındık

Yayın Değerlendirme